ପେଷା
ପେଷା
ରେବତୀଙ୍କ ଆଖି ପଡ଼ିଗଲା ପେଷା ଉପରେ। ଏହି ଘରକୁ ଯେଉଦିନ ବୋହୂ ହୋଇ ଆସିଥିଲେ, ସେଇ ଦିନରୁ ଏହି ପେଷା ହଳକ ରୋଷେଇ ଘର କାନ୍ଥକୁ ଲାଗି ଥୁଆହୋଇଛି। ଆକୁ ତାଂକ ମା କିଣିଦେଇଥିଲେ। ଆଉ ସେଇ ପେଷା ବାପ ଘରୁ ଶାଶୂ ଘରକୁ ଆସିଥିଲା। ଆଜକୁ ତିରିଶି ବର୍ଷ ତଳର କଥା। ଏହିଘରେ ବୋହୂ ହେଲେ। ସେତେବେଳେ ଏହିପେଷାରେ ବିରି ପେଶି ବଢ଼ି ପକାଉଥିଲେ। କେତେବେଳେ କେମିତି ଗହମ, କୋଳଥ, ମୁଗ, ଆଦି ପେଶନ୍ତି। ସେତେବେଳେ ଯାହା କାମ କଲେବି ଥକି ଯାଉଁନଥିଲେ। ଘର ଖରକା, ରୋଷେଇ, ଲୁଗା କାଚିବା ସହିତ ଲୁଗା ପଟା ଚୁଞ୍ଚିରେ ସିଲେଇ କରିବାକୁ ପଡୁଥିଲା। ତାସହିତ ଦୁଇଟା ଛୁଆଙ୍କର ସବୁଯତ୍ନ ନେବାକୁ ପଡ଼େ। ଛୁଆ ଏବେ ବଡ଼ ହେଲେ। ସ୍କୁଲ କଲେଜ ପଢି, ଝିଅ ବିବାହ କଲାଣି। ପୁଅ ବି ଚାକିରୀ କଲାଣି। ସଂସାର ଜଞ୍ଜ।ଳ ଭିତରେ ପେଷାପରି ପେଶି ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି ସେବତୀ। ଚୁଟି ପାଚିଗଲାଣି, ଆଖିକୁ ଆଗପାରି ଦିଶୁନାହିଁ। ବିସ୍ମରଣ, କାମ କରିବାକୁ ଆଉ ଦେହ ଚଲୁନି। ନିଆଁ ଲଗା ରୋଗ ଆଣ୍ଠୁ ଗଣ୍ଠି ଧରୁଛି। ରାତିକୁ ତେଲ ମାଲିସ କରି ବାକୁ ପଡୁଛି। ପିଲା ମାନେ ଘରକୁ ଆସିଲେ ପଡ଼ି ଉଠି କରିବାକୁ ତ ପଡ଼ିବ।
ପେଷା ଆଉ ଦରକାର ପଡୁନି। ଗ୍ରାଇଣ୍ଡର, ୱାସିଂ ମେସିନ, ଆଦି ଆଧୁନିକ ସରଞ୍ଜାମରେ କାମ ଚାଲିଛି। ସ୍ଵାମୀଙ୍କ କମ୍ ଦରମା, ଶିକ୍ଷକ ଚାକିରୀ। ମାପି ଚୁପି ଚଳିବାକୁ ପଡ଼େ। ଝିଅ ବଡ଼, ଚାକିରୀ କରି ୱାଶିଂ ମେସିନ, ଗ୍ରାଉଣ୍ଡର କିଣି ଆଣିଲ।। ମାର କଷ୍ଟ ଯାଙ୍କ ଝିଅ ବୁଝେ। ଘରେ ବହୁଦିନ ହେବ କୋଣାର୍କ ଟିଭି ଥିଲା, ଝିଅ ଫ୍ଲାଟ୍ ଟିଭି କିଣିଆଣିଲା। ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ସବୁ ସରଞ୍ଜାମରେ ଘର୍ ପୁରିଗଲା। ଝିଅ ବିଭାଘରେ ହେଲା, ଆଗରୁ ରହିଆସୁଥିବା ଭଡ଼ା ଘର ବଦଳରେ ଜାଗା କିଣି କୋଠା ଘର ହେଲା। ସବୁ ଆର୍ଥିକ କଷ୍ଟ ମାନ ଦେବତାଙ୍କ ଆର୍ଶୀବାଦରୁ ସୁଧାରି ଗଲା। ପୁଅ ଚାକିରୀ ପାଇଲା। ଇଷ୍ଟ ସବୁ ଚାଲିଗଲା ବୋଲି ଯାଣ।
ସ୍ବାମୀ ଚାକିରୀରୁ ଅବସର ନେଲେ। ପୁଅ ଉପରେ ଭରସା ରଖି ଚଳିବାକୁ ରେବତୀ ମନସ୍ଥ କଲେ।
ସୁଖ ପରେ ଦୁଃଖ ଦୁନିଆଁର ଗତି। ପୁଅ ଆର୍ଥିକ ସମ୍ବଳ ବଢେଇ ବାକୁ ଯାଇ ବହୁ ଅର୍ଥ ଲଟେରୀ ଲଗାଇ ସେଥିରୁ ବହୁ କ୍ଷତିରେ ପଡ଼ିଲା। ଏହି ଅର୍ଥ ଭରଣ କରିବାକୁ ବିଭିନ୍ନ ପବ୍ଲିକ ସେକ୍ଟର ବ୍ୟାଙ୍କ୍ରୁ ଲୋନ୍ କରିଥିଲା। ତାହାକୁ ସୁଝି ନପାରି ମାନସିକ ଭାର ସାମ୍ୟ ହରେଇ ବସିଲା। ବିଚଳିତ ହୋଇ ଚାକିରି ଛାଡ଼ି ଘରେ ବସିଲା। ଏପରିକି କୁଆଡେ ପାଲେଇଯିବା କି ଆତ୍ମ ହତ୍ୟାପରି ଦୁଷ୍କର୍ମ ମୁଣ୍ଡରେ ପଶିଲା। ପିତା ମାତା ପୁଅର ଏପରି ଅବସ୍ଥା ଦେଖି କାରଣ ବୁଝିଲେ। ଲୁଚେଇ ରଖିଥିବା କଥା ସବୁ ପ୍ରକାଶ କଲା। ପିତାଙ୍କ ଉପରେ ୠଣ ସୁଝିବାର ଭାର ପଡ଼ିଲା। ନଚେତ୍ ଜୀବନ ପ୍ରତି ପୁଅର ବିପଦ।ପୁଅର ୠଣ ସୁଝିଦେବାରୁ ପାରିବାର ଆଗେଇ ପଡ଼ିଲେ । ଯାହା ଜମିବାଡ଼ି ଥିଲା ଶାଗମୁଗ ମୂଲ୍ୟରେ ବିକ୍ରୀକରି ପୁଅର ୠଣ ସୁଝିବାକୁ ପଡିଲା।ଆଜି ନିଜେ ପେଶି ହୋଇ ପଡିଛନ୍ତି ରେବତୀ। ସମୟ ଚକ୍ରରେ ଅକାମୀ ପେଷାଟି ପରି ଘରେ ପଡିଛନ୍ତି। ଏପରି ପରିସ୍ଥିତି ପାଇଁ ଦୋଷ ତୃଟି କେଉଁଠି କଳନା କରିବା ଦୃଷାଧ ଭା ହୋଇପଡ଼ିଛି। ସମୟ ଚକ୍ର ମଣିଷକୁ ଭିକାରୀ କରିବାକୁ ପଛାଏ ନାହିଁ। ରେବତୀ ପେଷା ପରି ଭବିଷ୍ୟତକୁ ପେଶି ହୋଇ ପଡ଼ି ଛନ୍ତି।