ଓଡ଼ିଆ ଗଳ୍ପ ଓ କବିତା - ୧

Classics

2  

ଓଡ଼ିଆ ଗଳ୍ପ ଓ କବିତା - ୧

Classics

ଜହ୍ନମାମୁଁ - ୪୯

ଜହ୍ନମାମୁଁ - ୪୯

3 mins
7.7K


ନିଷ୍ଠୁରତାର ପ୍ରତିଫଳ - ୧

ନଟବର ତ ପିଲାଦିନେ ଖୁବ୍ ଦୁଷ୍ଟ ଥିଲା । ଚଗଲାମି କରିବାରେ ତା’ର ଦିନଯାଏ । ବେଳେ ବେଳେ ନିଜ ଖୁସି ପାଇଁ ପଶୁମାନଙ୍କ ସହିତ ଲାଗି ତାଙ୍କୁ ସେ ଭାରି ହଇରାଣ କରେ ।

ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟକୁ ଥରେ ଛୋଟ କୁକୁରଛୁଆଟିଏ ତା’ ହାବୁଡରେ ପଡିଲା । ନଟର ବାପା ସବୁଦିନେ ଟିକିଏ ରୁଟି ଦେବାରୁ ସେ ସେଠିକି ଆସେ । ନଟ ସୁଯୋଗ ଦେଖି ତାକୁ ବହୁତ ହଇରାଣ କରେ । ଯେତେବେଳେ ଭୋକରେ ସେ ଖାଦ୍ୟ ପାଖକୁ ଦୌଡେ ନଟ ସେହି ଖାଦ୍ୟ ପାତ୍ରଟିକୁ କେଉଁଠି ଲୁଚାଇ ଦିଏ ।

ବେଳେ ବେଳେ ନଟ ସେ କୁକୁରଛୁଆକୁ ନେଇ ଗଛର ଉଚ୍ଚ ଡାଳରେ ବସାଇ ଦିଏ । ଭୟରେ ତା’ର ପ୍ରାଣ ଛଟପଟ ହୁଏ । ସେ କୁଉଁକୁଉଁ କରି ଅନବରତ ବୋବେଇ ଚାଲେ । ଏ କଥା ଦେଖି ନଟ ଖାଲି ହସି ହସି ଗଡେ । ଏପରି ସବୁ ନ କରିବା ପାଇଁ ତାକୁ ତା’ର ବାପା ବହୁତ ବୁଝାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଫଳ କିଛି ହେଲେବି ହୁଏ ନାହିଁ ।

ନଟବର ଧୀରେ ଧୀରେ ବଡ ହେଲା । ନିଜ ଚଗଲାମି ଯୋଗୁଁ ସେ ଯମାରୁ ବେଶି ପଢି ପାରି ନଥାଏ । ଦେଶରେ ଅକାଳ ପଡିଲା । ତା’ର ବୁଢା ବାପା ରୋଗାକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇ ମରିଗଲେ । ଏଣେ ଗ୍ରାମରେ ଫସଲ ନାହିଁ, ଖାଦ୍ୟାଭାବ । ଶେଷରେ ସେ ଅନନ୍ୟୋପାୟ ହୋଇ ସହରକୁ ଚାଲିଗଲା ।

ଭାଗ୍ୟକୁ ସହରରେ ପହଁଚି ତାକୁ ଜଣେ ସେଠଙ୍କ ଘରେ କିଛି କାମ ମିଳିଗଲା । ଖାଇପିଇ ମାସକୁ ଦରମା ପଚିଶ ଟଙ୍କା । ସେଠଜୀ ଖୁବ୍ ଧାର୍ମିକ ଓ ବିଚାରବନ୍ତ ଥିଲେ ।

ସେଠଙ୍କର ଦଶବର୍ଷର ପୁଅ ଶେଖର ନଟଠାରୁ କାହାଣୀ ଶୁଣିବାକୁ ଜିଦ୍ କରେ । ସେଥିରେ କାମରେ ଗୋଳମାଳ ହୋଇ ନଟ ଗାଳି ଶୁଣେ । ଦିନେ ସେ ନଟକୁ କହିଲେ, “ମନେହୁଏ ତୋର ଆଉ କାମ ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ । ଏପରି କାମରେ ହେଳା କଲେ ତୋତେ କାମ ଛାଡି ଚାଲିଯିବାକୁ ପଡିବ ।”

କାମରୁ ବାହାରିଯିବା ଡରରେ ସେ ସେଠଜୀଙ୍କୁ ସବୁ କହିଲା । ସେଠଜୀ ଶେଖରକୁ ଗାଳି ଦେଲେ । ସେଇ ଦିନଠୁ ଶେଖର ନଟକୁ ଆହୁରି ହଇରାଣ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା ।

ଥରେ ଖୁବ୍ ଶୀତ ପଡିଥାଏ । ଦିନେ ସକାଳୁ ଶେଖର କିଛି ଗରମ ଲୁଗା ଧରି ନଟ ପାଖକୁ ଆସି କହିଲା, “ଏ ଭୟଙ୍କର ଥଣ୍ଡାରେ ଦେହ କମ୍ପି ଯାଉଛି । ଏସବୁ ଗରମ ଲୁଗା ବ୍ୟବହାର କଲେ ବହୁତ ଆରାମ । ତୁ ତୋ ପୁରୁଣା କୁର୍ତା ସବୁ କାଢିପକା ଏଗୁଡିକ ମୁଁ ତୋତେ ଦେବି ।”

ଗରମ ଲୁଗା ପାଇବା ଲୋଭରେ ନଟବର ତା’ ପୁରୁଣା ଲୁଗାସବୁ କାଢିଦେଲା ଓ ଖାଲି ଗାମୁଛାଟିଏ ପିନ୍ଧି ଠିଆ ହୋଇ ଭାବୁଥାଏ, “ଆଃ ଶେଖରବାବୁ କି ଦୟାଳୁ ।” କିନ୍ତୁ ଏ କ’ଣ? ଶେଖର ତା’ର ବଡ କୁକୁରଟିକୁ ଡାକି ନଟବର ପଛରେ ତାକୁ ଗୋଡାଇବାକୁ ନିର୍ଦେଶ ଦେଲା । ଆଉ କହିଲା, “ତୁ ଶୀଘ୍ର ଏଠୁ ପଳା ନହେଲେ ତୋତେ ଟିକି ଟିକି କରି କାଟିଦେବ ।”

ଥଣ୍ଡାରେ ପୁଣି କୁକୁର ଭୟରେ ନଟର ସାରା ଦେହ ଖାଲି କମ୍ପୁଥାଏ । ଶେଖରର ଏପରି ନିର୍ଦ୍ଦୟ ବ୍ୟବହାରରେ ସେ ଦୁଃଖ କରିବ ନା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବ ସେକଥା ଭାବିବାକୁ ତା’ର ଆଉ ସମୟ ନଥିଲା । କୁକୁରର ଗର୍ଜ୍ଜନ ଶୁଣି ସେ ପଟପଟିଆ ହୋଇ ଦୌଡିଲା । କୁକୁର ମଧ୍ୟ ଦୌଡିଲା । ନଟ ଦୌଡି ଦୌଡି ହାମ୍ପି ଯାଇ କାନ୍ଦିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା ।

ତା’ପରେ ଶେଖର କୁକୁରକୁ ଡାକି ନେଲା ଓ ନଟକୁ କହିଲା, “ପ୍ରକୃତରେ ଏ ଲୁଗା ଟିକିଏ ଥଣ୍ଡା ଥିଲା, ଏବେ ତ ତୋ ଦେହ ଗରମ ହୋଇ ଯାଇଥିବ । ଏଇ ଲୁଗା ପିନ୍ଧି ଦେ ।”

ଶେଖର ଦେଖିଲା ଦାମୀ ପୋଷାକଗୁଡିକ ସବୁ ଓଦା । ତେଣୁ ସେ ଚୁପ୍ଚାପ୍ ନିଜର ପୁରୁଣା ଲୁଗା ପିନ୍ଧିଲା । ଶେଖରର ଏଇ କ୍ରୁର ଥଟ୍ଟା ତାକୁ ମୋଟେ ଭଲ ଲାଗିଲା ନାହିଁ । ସେ ମନେ ମନେ ସ୍ଥିର କଲା ଏସବୁ କଥା ସେଠଜୀଙ୍କୁ ସେ କହିବ ।

ସେ ସେଠଙ୍କ ପାଖରେ ପହଁଚି ଦେଖିଲା ଆଉ ଜଣେ ଚାକର ମଧ୍ୟ ସେଠଙ୍କ ପାଖରେ ଶେଖରର ଦୁଷ୍ଟାମୀ ବିଷୟରେ ଅଭିଯୋଗ କରୁଛି । ସେଠ ତାକୁ ବୁଝାଉଥା’ନ୍ତି, “ଶେଖର ଯଦି କାମ ବେଳେ ତୁମ ସହିତ କୌଣସି ପ୍ରକାର ବଦମାସି କରେ ତ ତାକୁ ମୁଁ ଦଣ୍ଡ ଦେବି । କିନ୍ତୁ ଅନ୍ୟ ସମୟରେ ଯଦି ଟିକିଏ କ’ଣ ମଜା କରୁଛି ତ ସେସବୁ ମୋ ପାଖରେ ଅଭିଯୋଗ କରିବାର କୌଣସି ବି କାରଣ ନାହିଁ । ଯେତେ ଯାହାହେଲେ ବି ସେ ପିଲା, ଦୁଷ୍ଟାମୀ ତ କରିବହିଁ । ତେଣୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥାରେ ଅଭିଯୋଗ କଲେ ଶୁଣିବାକୁ ମୋପାଖେ ଆଉ ଏତେ ସମୟ ନାହିଁ ।” ସେଠଜୀଙ୍କର ଏଭଳି କଥା ଶୁଣି ନଟବର ମଧ୍ୟ ଆଉ କୌଣସି ଅଭିଯୋଗ ନ କରି ସେଠାରୁ ଫେରି ଆସିଲା ।


Rate this content
Log in

Similar oriya story from Classics