ଜହ୍ନମାମୁଁ -221

ବୀର ହନୁମାନ -୩

କିନ୍ତୁ ଏପରି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ବ୍ୟାପାର ପଶ୍ଚାତରେ କି ରହସ୍ୟ ଅଛି ସେକଥା ମାତଳୀ ଠିକ୍ ଜାଣିଥିଲେ । ସେ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କୁ କହିଲେ, “ହେ ଶ୍ରୀରାମ, ଏବେ ରାବଣର ମୃତ୍ୟୁ ହେବାର ଶୁଭ ସମୟ ଆସିଅଛି । ଏବେ ଆପଣ ବିନା ବିଳମ୍ବରେ ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ରର ପ୍ରୟୋଗ କରନ୍ତୁ । ସେଥିରେ ସେ ମରିଯିବ ।”

ଶ୍ରୀରାମ ମାତଳୀଙ୍କ କଥାମାନି ସର୍ପ ଆକାରର ଏକ ଅସ୍ତ୍ର ଉଠାଇଲେ ସେଥିରେ ହିଁ ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର ଥିଲା; ବ୍ରହ୍ମା ଏହା ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ପାଇଁ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲେ । ଏହା ବେଶ୍ ଓଜନ ଥିଲା । ଏଥିରେ ରଙ୍ଗୀନ୍ ପରସବୁ ଖଞ୍ଜା ହୋଇ ବେଶ୍ ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଥିଲା । ସେହି ଅସ୍ତ୍ରଟି ଶ୍ରୀରାମ ପ୍ରୟୋଗ କରିବା ପରେ ଅଚିରେ ତାହା ରାବଣର ଜୀବନ ନେଲା । ବାନର ମାନେ ଜୟ ଜୟକାର କଲେ । ରାକ୍ଷସ ସୈନ୍ୟମାନେ ସବୁ ଯୁଦ୍ଧକ୍ଷେତ୍ରରୁ ଦୌଡି ପଳେଇଲେ ।

ରାବଣର ମୃତ୍ୟୁ ହେବା ମାତ୍ରେ ଦେବ ଦୁନ୍ଦୁଭି ବାଜି ଉଠିଲା । ଆକାଶରୁ ପୁଷ୍ପ ବୃଷ୍ଟି ହେଲା । ବାନର ମାନଙ୍କ ସହିତ, ଦେବତା, ଗନ୍ଧର୍ବ ମାନେ ମଧ୍ୟ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କର ସ୍ତୁତି କଲେ; ବାନରବୀରମାନେ ଓ ବିଭୀଷଣ ସମସ୍ତେ ଆସ୍ୱସ୍ଥ ହେଲେ ।

କିନ୍ତୁ ପରକ୍ଷଣରେ ନିଜ ଭାଇର ମୃତ୍ୟୁ ଯୋଗୁଁ ବିଭୀଷଣ ବହୁତ ଦୁଃଖି ହେଲେ । ସେ ଭାଇ ପାଇଁ ବିଳାପ କରୁ କରୁ କହିଲେ, “ଏତେ ବଡ ଜ୍ଞାନୀ, ବୀର, ପଣ୍ଡିତ, ନିଷ୍ଠାବାନ ପରାକ୍ରମୀ ପୁରୁଷ ହୋଇ ସୀତାହରଣ କରି ଆଜି ତାଙ୍କର ଏପରି ଦଶା ହୋଇଛି । ଗୋଟିଏ ଭୟଙ୍କର ପାପ ଯୋଗୁଁ ଏପରି ଅବସ୍ଥା ହେଲା ।”

ବିଭୀଷଣଙ୍କୁ ଦୁଃଖୀ ଦେଖି ଶ୍ରୀରାମ ତାଙ୍କୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେଇ କହିଲେ, “ରାବଣ ସମ୍ମୁଖ ଯୁଦ୍ଧ କରି ବୀରଗତିକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛନ୍ତି । ମୃତ୍ୟୁ ତ ପ୍ରାଣୀ ମାତ୍ରକେ ରହିଛି । ସେଥିପାଇଁ ଏତେ ଦୁଃଖିତ ହେବାର କ’ଣ ଅଛି?” ଏବେ ତୁମେ ଜ

Advertisement

୍ୟେଷ୍ଠ ଭ୍ରାତାଙ୍କ ଦାହ ସଂସ୍କାର ରାଜକୀୟ ବିଧିରେ କର ।”

ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ଠାରୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ପାଇ ତାଙ୍କ ମନରେ ଶାନ୍ତି ମିଳିଲା । ତାପରେ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ କହିବା ଅନୁସାରେ ସେ ତାଙ୍କ ବଡଭାଇର ଦାହସଂସ୍କାର ବିଧି ଅନୁସାରେ କରିବା ପାଇଁ ଗଲେ ।

ଖବର ପାଇ ରାଣୀମାନେ ଆସି ଶବ ପାଖରେ ପହଁଚି ବହୁତ ବିଳାପ କଲେ । ମନ୍ଦୋଦରୀ ବିଳାପ କରୁକରୁ କହିଲେ, “ତିନିଲୋକକୁ ନିଜ କର୍ତୃତ୍ୱରେ ରଖିଥିବା ବୀରର ପୁଣି ଏଇ ଗତି? ତା’ପୁଣି ଜଣେ ମାନବର ହାତରେ? ହେ ନାଥ ତୁମକୁ ଏଭଳି ଅବସ୍ଥାରେ ଦେଖିବାକୁ ପୁଣି ମୋ ଭାଗ୍ୟରେ ଥିଲା?” ଆମମାନଙ୍କୁ ତୁମେ ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଅନାଥ କରି ଚାଲିଗଲ? ସୀତାଙ୍କୁ ଫେରାଇ ଦେବାକୁ ପ୍ରଥମରୁ ମୁଁ କହୁଥିଲି । ଗୋଟିଏ ପାପ ଯୋଗୁଁ ସାରାରାକ୍ଷସଜାତିପ୍ରାୟ ଲୋପ୍ ପାଇଗଲା । ତୁମ କଥାରେ କେତେ ଆସ୍ପର୍ଦ୍ଧ, କେତେ ଗର୍ବ, ଦମ୍ଭ, ଅଭିମାନ, ସେସବୁ କୁଆଡେ ଗଲା । ତୁମେ କି ଦୟନୀୟ ଅବସ୍ଥାରେ ଧୂଳିରେ ଲୋଟି ପଡିଛ । ଚିରଦିନ ପାଇଁ ଶୋଇଗଲ । ଆମର ଏହି ବିକଳ ବିଳାପ ଧ୍ୱନି ତୁମକୁ କ’ଣ ଶୁଭୁ ନାହିଁ? ହାୟ ବିଧାତା ଏ କ’ଣ ହେଲା ।”

ଶ୍ରୀରାମ ବିଭୀଷଣଙ୍କୁ କହିଲେ, “ଅତି ଶୀଘ୍ର ସ୍ତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ଅନ୍ତଃପୁରକୁ ପଠାଇ ଦେଇ ରାବଣଙ୍କର ଅନ୍ତିମ ସଂସ୍କାରର ବ୍ୟବସ୍ଥା କର । ଏ ବିଷୟରେ ଦ୍ୱିଧା କରିବାର କିଛି ନାହିଁ । ଆସୁରିକ ଗୁଣ ବ୍ୟତୀତ ତାଙ୍କର ଅନେକ ସଦ୍ଗୁଣ ବି ଥିଲା । ସେ ଏ ଦେଶର ରାଜା । ତେଣୁ ଅନ୍ତିମ ସଂସ୍କାର ରାଜକୀୟ ଭାବରେ ହେବା ଉଚିତ୍ ।”

ତା’ପରେ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ଚନ୍ଦନକାଠ, ଘିଅ ଓ ନାନା ସୁଗନ୍ଧ ଦ୍ରବ୍ୟ ସଜାଇ ତା’ପରେ ରାବଣର ମୃତ ଶରୀରକୁ ରଖିଲେ । ରାଣୀମାନେ ଅନ୍ତଃପୁରକୁ ଫେରି ଗଲେ । ରାକ୍ଷସ ଯୁଗର ଅବସାନ ଘଟିଲା । ବିଭୀଷଣ ରାବଣର ସମସ୍ତ ପ୍ରେତକୃତ୍ୟ ରାଜକୀୟ ରୀତିରେ ଶେଷକରି ପୁଣି ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ନିକଟକୁ ଲେଉଟି ଆସିଲେ ।