ଯାତ୍ରା

ଜୀବନ ଯେ ଏମିତି ଏକ ଯାତ୍ରା ହୁଏ

ସକାଳୁ ସଂଜ ସଞ୍ଜରୁ ରାତି, ରାତିରୁ

ସକାଳ ଯେ ଏ ଯାତ୍ରାର ଅନ୍ତ ନଥାଏ

କେବେ କେଉଁଠି କେମିତି କେତେବେଳେ

ଶେଷହୀନ ଅନ୍ତହୀନ ଯାତ୍ରା ଯେ ଜୀଵନ

ମୁଁ ବାଟୋଇ ଅଜଣା ବାଟରେ

ଜୀଵନ ସାଗର ଦେହରେ

ଲୋଟି ପଡୁଥିବା ଉର୍ମିମାଳା ପରି

ଅଶାନ୍ତ ଉତ୍ତାଳ ତରଙ୍ଗ ହୁଏ ।