ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତ

ଗାଉଥାଏ ନିତି ଏ ମଣିଷ ଜାତି

ତା'ର ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତ

ସୁଖଦୁଃଖ ବୋଳା ଲହରୀର ମାଳା

ହୃଦୟକୁ ହିଲ୍ଲୋଳିତ

ସମ ବିଷମ ଗତି

ଜନମୁ ମରଣ ତାଳ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ

ଦେଇ ଚାଲଇ ନିୟତି

ସେଠୁ ଲଭଇ ତୃପ୍ତି ଅତୃପ୍ତି ।

ବୁଝିଥାଏ ମନ ମାଟିଦେହ ଲୀନ

ହୋଇବ ଦିନେ ମାଟିରେ

ତଥାପି ଲୋଭରେ କାମନା ବଶରେ

ସଙ୍ଗୀତ ବେସୁରା କରେ

ପ୍ରତିଧ୍ବନି କମ୍ପନେ

ଭୟେ ଉଛୁଳଇ ଜୀବନର ନଈ

କୂଳ ଲଙ୍ଘି ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ

ହୃଦୟ-ବନ୍ଧକୁ ବି ନ ମାନେ ।

ଯେବେ ତୋଳେ ସୁର ମଧୁର ଝଙ୍କାର

ବିମୋହିତ ତନମନ

ସତ୍ୟ ନ୍ୟାୟ ଧର୍ମ ଗତିରେ କରମ

ହୋଇଉଠେ ତେଜୀୟାନ

ସେହି ଶୁଭ ନିନାଦ

ବଦଳାଏ ଗତି କ୍ଷିତି ହିତେ ମତି

ଘୁଞ୍ଚିଯାଏ ପରମାଦ

ଆହା ! ସତେ କି ପରମାନନ୍ଦ !