ଉଚ୍ଛନ୍ନ ମନ

ତୁମ କଥା ଭାବି ଭାବି

ଦେଖେ ସତେ ଅନେକ ସପନ,

ମୋ ସପନ ରାଜକୁମାରି ଗୋ

ତୁମେ ମୋ ଗଣ୍ଠି ଧନ ।

ଯେବେ ତୁମ ଧ୍ୱନି ଶୁଣେ

ଆନନ୍ଦେ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ହୁଏ ମନ,

ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ରାତିର ଜୋଛନା ତୁମେ

ମୁଁ ଗୋ କଳଙ୍କ ସମାନ ।

କି ବର୍ଣିବି ତୁମ ରୂପ-ରେଖ

ମେନକା, ଉର୍ବଶୀ, ରମ୍ଭା ସମାନ!

ଓଠୁ ଝରେ ମୋନାଲିସା ହସ

ଆଖି ଯୋଡ଼ି ହୀରଣ୍ମୟୀ ସମ ।

ପ୍ରତୀକ୍ଷଣେ ତୁମ କଥା ଭାବି

ଚେଇଁ ରହେ ରାତି ସାରା,

କେମିତି ବୁଝେଇବି ହୃଦୟକୁ ମୋର

ଦୁରେ ଅଛି ମୋ ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା ।

ଅଳ୍ପକ୍ଷଣେ ହେବ ମଧୁର ମିଳନ

ଆଉ କିଛି ଦିନ ଛାଡି,

କାହିଁକିରେ ମନ ଏତେ ଉଚ୍ଛନ୍ନ

ପ୍ରିୟା ପୀରତି ପାଇବା ପାଇଁ ।