ତ୍ୟାଗ ଅପ୍ରତିମ.....

ବିଶ୍ୱସମ୍ଭାରଙ୍କ ଭୂମର୍ତ୍ତେ ବିଧ୍ଵସଂତା ବିଭତ୍ସତାର ରୂପ,

ଇନ୍ଦ୍ରିୟାନୁଭୂତିର ଲାଳସାରେ ଗଢା କାଳୀମାର ସ୍ତୁପ, 

ତଥାପି ବି "ତ୍ୟାଗ" ବଂଚିଛି, ହସୁଛି,

ଅପଲକେ ବୈରାଗ୍ୟରେ ରମୁଛି, ଝୁମୁଛି.....॥

ସେ ତ ମୁକ୍ତ ନିର୍ଭୀକ

କପଟ-କର୍ଷଣ-ମ୍ଳେଚ୍ଛତ୍ୱର ବିଭୀଷିକାରୁ,

ସେ ତ ରସାୟିତ-ମୋହିତ-ବିହ୍ୱଳିତ

ସମର୍ପଣର ଅମୃତ-ପୂର୍ଣ୍ଣତ୍ୱରୁ ॥

କିଏ ବୁଝୁ କି ନବୁଝୁ

ଆସ୍ୱାଦନ କରୁ, କି ବୀତସ୍ପୃହ କରୁ.....

ଅନନ୍ତକାଳରୁ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ତାର ଅନାଦିଯୋଗେଶ୍ୱର ସମ !!!

ଯିଏ ପାଇଛି, ସେ ଜିଣିଛି ତା' ମାଦକତାର ଗୂଢମର୍ମ ॥