ତୁମେ ତ ଶ୍ରେଷ୍ଠ !

ନିଆଁର ବି ଥାଏ ବୁନ୍ଦା ବୁନ୍ଦା ଲୁହ

   ଲୁଚି ଲୁଚି ଝରିଥାଏ ।

ସେଇଥିପାଇଁ ତ ଅନ୍ୟର ଲୁହରେ

   ଜଳୁ ଜଳୁ ଲିଭିଯାଏ ।।

ପ୍ରତାରଣା କ'ଣ  ଏତେ ନିଦାରୁଣ

    ଜାଣି ନଥାଏ ଯନ୍ତ୍ରଣା !

ନିଜେ ଅନ୍ଧ ହୋଇ ଅନ୍ୟକୁ ସଯାଏ

    ଅବ୍ୟକ୍ତ ଅନ୍ଧାରକଣା ।।

ଅନୁତାପ ନିଆଁ ଧୂଆଁଳିଆ ହୋଇ

   ଧୀରେ ଧୀରେ ଦହିଦିଏ,

ପାଶ୍ଚାତାପମୟ  ପରିଧି ଭିତରେ

   ଜୀଉଁ ଜୀଉଁ ମାରିଦିଏ ।

ଅନ୍ୟର ଦୋଷକୁ ଦେଖିବା ଅଭ୍ୟାସ

    ମଣିଷର ଚିର ସାଥୀ,

ନିଜର ଦୋଷକୁ ଆନେ ଲଦି ଦେଇ

    ପାଇଥାଏ ମିଛ ତୃପ୍ତି ।

ଅନୁତପାନଳ ବେଳେବେଳେ ହୁଏ

    ମଣିଷର ପଥଦ୍ରଷ୍ଟା ।

ନିଜେ ଜଳେ ସିନା ଅନ୍ୟକୁ ଜାଳେନି

   ଖୋଜେ ଆତ୍ମାର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ।

ମଣିଷ ଜନମ  ନେଇଛ ହେ ବନ୍ଧୁ 

   ଦୋଷ ତ୍ରୁଟି ତୁମ ସାଥୀ ।

ତଥାପି ଦୋଷର ମାର୍ଜନା ରହିଛି

   ଯେମିତି ଘୃଣା ଓ ପ୍ରୀତି !

ଦୁଃଖ ସୁଖ ପୁଣି ଭଲ ଆଉ ମନ୍ଦ

    ହସ କାନ୍ଦର ଜୀବନ ।

ଏଇତ ସଂସାର  ସର୍ବାଙ୍ଗ ସୁନ୍ଦର

    ଚାରିତ୍ରିକ ସମ୍ମିଶ୍ରଣ !

ନିଜର ଇଚ୍ଛାରେ ଜଳେ ନାହିଁ ନିଆଁ

   ଲିଭେ ନାହିଁ ସ୍ୱଇଚ୍ଛାରେ,

ଜଳିବାରେ ଥାଏ ଆଦେଖା ଯନ୍ତ୍ରଣା

   ଲିଭେ ନିଷ୍ପନ୍ନ ଲୁହରେ ।

ହେ ମଣିଷ ବନ୍ଧୁ  ଜ୍ଞାନ-ମହାସିନ୍ଧୁ

   ଦୋଷକୁ ଉପେକ୍ଷା କର ।

କରି ନ ପାରିଲେ ଅନୁତାପ ଜଳେ

   କର ଦୋଷର ସଂହାର ।

ଜୀବନ ସୁନ୍ଦର  ଜନମ ଭାସ୍ବର

   ମଣିଷ,ତୁମେ ତ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ।

ସୁଗମ ସଙ୍ଗୀତ ଗାଇ ଗାଇ ଚାଲ

   ହୁଅ ନିଜେ ସତ୍ୟନିଷ୍ଠ !