ରଙ୍ଗୀନ ପୃଥିବୀ

 ଏ ପୃଥିବୀ ରଙ୍ଗୀନ୍

 ନା ମୁଁ ପିନ୍ଧିଥିବା ଚଷମା ।

ଚଷମା ଖୋଲିବାର ସାହାସ

ଯୋଗାଡ଼ କରି ସାରିବା ପରେ,

ମନେ ପଡିଯାଏ ରଙ୍ଗ ଛଡା 

ଗତକାଲିର ଚିତ୍ରିତ ସବୁ ଦୃଶ୍ୟପଟ ।

ମିଛ ବାଲିଘର, ରାଜା ରାଣୀ ଖେଳ

ତା'ଠୁ ଆହୁରି ମଲ୍ହଣ ଲାଗେ

ଅପର୍ତ୍ତୀ ଓ ଗୁରେଇର ତାଳିପକା ସଂସାର ।

ଫାସି ଫନ୍ଦାରେ ଝୁଲୁଥିବା 

ବହୁ ଆଗରୁ ମରି ସାରିଥିବା

ଅପରାଧୀଙ୍କ ମର ଶରୀର,

ତାଠୁ ଅଧିକ ପୀଡା ଦିଏ , ନିର୍ଭୟା ମାନଙ୍କ ଜ୍ଜ୍ଵଳନ ।

 ସମୃଦ୍ଧ ଶାଳୀ , ଆଡ଼ମ୍ବର ପୂର୍ଣ୍ଣ

 ମଣିଷର ଜୟଯାତ୍ରାକୁ ପରାହତ କରେ

 କୋରୋନାର କରୁଣ ସନ୍ତ୍ରାସ ।

ଆକାଶରୁ ଫେରିଯାଉ ଜହ୍ନ,

ନ ଛୁଇଁଲେ ନ ଛୁଉଁ ପୃଥ୍ବୀକୁ ଫଗୁଣ,

ରଙ୍ଗର ମହୋତ୍ସବ ପଛେ ହେଉ ଅକାରଣ ।

ହେଲେ

ମାଟି , ମାଟି ହୋଇ ଥାଉ,

ଆକାଶ ତା ରଙ୍ଗ ବଦଳାଉ ଥାଉ ।

ଆମେ ତ ମାଟିର ମଣିଷ

ଆକାଶ ପାଇଁ କିଆଁ

ମୁହଁ ଉପରେ ମୁଖା ଲଗାଇବା

କି ଆଖିରେ ଚଷମା ।।