ତୁମେ ଆଉ ମୁଁ

ତୁମେ ଯୁଗସ୍ରଷ୍ଟା ମୁଁ ତୁମ ସୃଷ୍ଟିର

ଅତି କ୍ଷୁଦ୍ର ଧୂଳିକଣା

ତୁମେ ନିରାକାର ଅବ୍ୟକ୍ତ ଅଚିନ୍ତ୍ୟ

ମୁଁ ଏକ ଦେହୀରେ ଗଣା ।

ତୁମେ ପରମାତ୍ମା ମୁଁ ଏକ ଆତ୍ମା

ଏକ ସ୍ଥୂଳ ଦେହେ ବାସ

ଦୁହେଁ ପରା ସାଥୀ ଅନାଦି କାଳରୁ

ନିର୍ବାଣରେ ହେବ ଶେଷ ।

ଲୀନ ହୋଇ ଆତ୍ମା ତୁମ ସୂକ୍ଷ ଅଂଶେ

ପାର୍ଥିବ ଭୋଗରୁ ମୁକ୍ତ

ରହି ତୁମ ପାଶେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ହରଷେ

ସଦା ପାନ ପ୍ରେମାମୃତ ।

ତୁମେ ନେଇଯିବ ମୋତେ ସେହି ପଥେ

ଜଳାଇ ହୃଦୟ ଦୀପ

ସେହି ଆଲୋକରେ ଖୋଜି ମୁଁ ତୁମକୁ

ସତେ କି ଦେଖିବି ରୂପ !

ଷଡ଼ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟର ଅଧିକାରୀ ତୁମେ

ମୁଁ ତୁମ ଦାସାନୁଦାସ

ଏତିକି ମିନତି ଶ୍ରୀରଙ୍ଗାଚରଣେ

ଢାଳ ଟିକିଏ ଆଶିଷ ।