ତୁମ ଗାଆଁରେ ମୋ ସକାଳ

ଚନ୍ଦ୍ରଉଦିଆ ରାତ୍ରୀ ନିଶିଥରେ

ଦେଖି ଦେଖି ରୂପା ଜହ୍ନ 

ଉଜାଗରେ ନିତି ବିତୁଥିଲା ରାତି

ସ୍ବପନରେ ହୋଇ ମଗ୍ନ ।

ଭାଙ୍ଗିଗଲା ନିଦ ସପନର ଶେଷେ

ଫେଡିଲି ଦୁଇ ନୟନ

କଲି ଆବିଷ୍କାର ନିଜକୁ ଯେବେ ମୁଁ

ଭୁଲିବିନି ସେହିଦିନ ।

ବେଳା ଶୁଭଲଗ୍ନେ ଫାଟିଲା ସିନ୍ଦୂରା

ଉଦୟ ହେଲେ ଅରୁଣ

ଉକୁଟି ଉଠିଲା ପୂର୍ବାଶା ଅଧରେ

ସ୍ବର୍ଣିମ ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ବର୍ଣ୍ଣ ।

ମଧୁଛନ୍ଦେ ଯେବେ ମନ ଛନ୍ନଛନ୍ନ 

ଆନନ୍ଦେ ମଗ୍ନ ବିଭୋର

ଗୁଞ୍ଜୁଥିଲା ପ୍ରାଣେ ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତ 

ମୂର୍ଚ୍ଛନା ସୁମଧୁର ।

ପଣତ ଉହାଡେ ମୁଖ ହସହସ

ଲାଜଲାଜ ତୁମ ମୁହଁ

ତୁମ ଗାଆଁରେ ମୋ ସକାଳ ଆରମ୍ଭ 

ସୌଭାଗ୍ଯ ଅରୁଣୋଦୟ ।