ତୁମ ଗାଆଁ

ତୁମ ଗାଁ ନଈ ପାଖ ଝାଉଁ ବଣ ବାଆ 

ମୋ ଗାଆଁ କୁ ଅସେ ଯେବେ ସୁଲୁ ସୁଲୁ ତାହା

ମୋ ପଣତ ଉଡ଼େ ଫରଫର ଲଗାମ୍ ଛାଡ଼ି 

ମୋ କବରିରେ ଛନ୍ଦି ହୁଏ ସେ ଜାବୁଡ଼ି ।

ବାଟ ଥିଲା ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ହିଡ଼ ଖାଲ ଢିପ

ଦୁଇ ପାଖ ଜମିରୁ ଆସୁଥିଲା ଶସ୍ୟର ମହକ

ପ୍ରଜାପତି ଉଡ଼ୁଥାନ୍ତି ଶୋରିଷ ଫୁଲରେ 

ଭଅଁର ଗୁଞ୍ଜନ କରେ ଅମ୍ବରି ଲଟିରେ ।

କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଦିନ ଷୋଡ଼ଶୀ ଅଳସି 

ମନଜିଣା ବରମାଗେ ଆକାଶକୁ ସାଖି ରଖି 

ଝରକା ଫାଙ୍କରେ ଦିସେ ଜହ୍ନର ଜୋଛନା 

ତୁମ କଥା ଭାବି ଟିକେ ହୁଏ ଆନମନା ।

ଗାଇଗୋଠ ଫେରି ଆସେ ସଞ୍ଜ ନଇଁ ଗଲେ 

ତୁମ ଗାଆଁ ଶଙ୍ଖ ଶୁଭେ ଆଳତୀ ବେଳାରେ

ଚୈତ୍ରର ପହିଲି ବର୍ଷା ମୋ ଗାଆଁ ଛୁଇଁଲେ

ବେଙ୍ଗ ବେଙ୍ଗୁଲି ବାହାଘର କଥା ମନେପଡ଼େ ।

ସ୍କୁଲ ଘଣ୍ଟା ବାଜେ ଯେବେ ମନେ ହୁଏ ଶଙ୍କା 

ମୋ ଗାଆଁରୁ ସ୍କୁଲରୁ ପାଦ ବଢ଼େ ନହକା ନହକା 

ସେଇଠୁ ହୋଇଛି ସୃଷ୍ଟି ମୋ ଇତିହାସ 

ଗାଁ କୁ ମୁଁ ଦୌଡ଼ି ଯାଏ ମିଳିଲେ ଅବକାଶ ।

ତୁମ ଗାଆଁ ଆକାଶ ରେ ଜହ୍ନ ଯେବେ ରୁଷେ 

ମୋ ଗାଆଁ ତା ଯୋଛନାରେ ସାରା ରାତି ହସେ

ତାରାଙ୍କ ମେଳରେ ଯେବେ କାହା ମୁହଁ ଦିଶେ 

ଝରକା ଫାଙ୍କରେ ମୁଁ ଲୁଚି ଲୁଚି ହସେ ।