ତୁମ ବାଟ ଅଛି ଚାହିଁ

ପ୍ରୀତିପର୍ଣ୍ଣା ପ୍ରାଣ ମୋର ତୁମ ବାଟ ଅଛି ଚାହିଁ

ଆସ ଥରେ କେବେ ତୁମେ ପ୍ରୀତିର ପସରା ନେଇ

ମିଠା ରାଗ ଅଭିମାନେ ବସିଥିବି ପାଶେ ମୁହିଁ

ତୁମେ ଅଳି କରୁଥିବ ମାନ ତେଜ ପ୍ରାଣସହୀ ।

ଆଙ୍କିଦେଵ ଚୁମ୍ବନଟେ ସରାଗରେ କୋଳେନେଇ

ଭିଜୁଥିବି ନୀରବରେ ତୁମ ମିଠା ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ

ଆଖିପତା ଧୀରେ ଧୀରେ ଯାଉଥିବ ଲାଜେ ନଇଁ

କୁଳ ଲଂଘୁଥିବ ପ୍ରୀତି ଯଉବନ ସୀମା ଡେଇଁ ।

ମିଠା ମିଠା ଦୁଷ୍ଟାମୀରେ ବଶୀଭୂତ କରିଦେଇ

ପାଶେ ଟାଣି ନେଉଥିବ ପ୍ରୀତିର ଗଜଲ ଗାଇ

ଓଠେ ସ୍ମିତହାସ୍ୟ ଟାଣି ଛାତିତଳେ ଲୋଟିଯାଇ

ପ୍ରତୀକ୍ଷିତ ଅବଶୋଷ ମେଣ୍ଟିଯିବ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ।

ସମ୍ପର୍କର ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ପ୍ରୀତି ଫଲ୍ଗୁ ବୋଳିଦେଇ

ସ୍ୱପ୍ନଝରା ଦୁନିଆରେ ଚାଲୁଥିବା ସାଥି ହୋଇ ।