ତୁ ,ତୁମେ ଓ ଆପଣ

କେମିତି କହିବି କେମିତି ଲେଖିବି ?

ଭାବି ପାରୁନାହିଁ କି ଭାବରେ ଡୁବିବି ?

ସବୁ ତ ଦେଖୁ ତୁ ,ସବୁ ବୁଝି ପାରୁ ହେ ଚକାଆଖି ,

ତୋ ଆଖି ଦେଖି ମୋ ମନ ଯାଏ ଲାଖି ,

ଏତେ ବଡ ଆଖି ସବୁ ତ ଦେଖୁଛି ,

ତା ଭିତରେ ସବୁ ସେ ସାଇତି ରଖିଛି ,

ତୋ ଆଖି ସମାନ କିଏ ହବ ଏବେ କହ ,

କାହିଁକି ମୋ ଆଖିରେ ତୁ ଦେଲୁ ଏତେ ଲୁହ ?

ତୋ ଆଖିରୁ ତ କେବେ ଝରୁ ନାହିଁ ଲୁହ ,

କିବା ଝରି ସୁଖିଯାଏ,କେମିତି ଜାଣିବି କହ ?

ଯଦି ପାରୁ ନେଇଯା କିଛି ଲୁହ ମୋର ,

ତୁ ପରା ଅଟୁ ଆମ ଜଗତର ଠାକୁର ,

ରାଗିବୁନି ତୋତେ ତୁ ବୋଲି ମୁଁ କହିଲି ,

ଏବେ ସବୁ କିଛି ମୁଁ ତୋ ଉପରେ ଛାଡ଼ିଲି ।।

ଏତେ ଡାକ ଏତେ ହୁରି ଶୁଣୁନା କି ପ୍ରଭୁ ,

ତୁମେ ଜଗତର ନାଥ ତୁମେ ତ ମହାବାହୁ ,

ତୁମ ଦେଉଳରେ ଥାଇ ଭାଇ ଭଉଣୀ ସଙ୍ଗେ ,

ଭୁଲିଛ କି ତୁମେ ଭକ୍ତର ଡାକ ଏବେ ,

କିବା ତୁମେ ପ୍ରଭୁ ହେଲ ସ୍ୱାର୍ଥପର ,

କରିଦେଲ ଏବେ ଏ ଭିକାରି କୁ ପର ,

କିବା କଲ ତୁମେ ସତେ ମାନ ଅଭିମାନ ,

କେମିତି ଭାଙ୍ଗିବ ତୁମ ମାନ କୁହ ଏ ଦୀନହୀନ ?

ପୂଜା ଜାଣି ନାହିଁ ମନ୍ତ୍ର ଶିଖି ନାହିଁ ,

ତୁମ ବିନା ପ୍ରଭୁ ଏ ଦୁନିଆରେ ମୋର କେହି ନାହିଁ ,

ତୁମେ ତ ପ୍ରଭୁ ଦୟାର ସାଗର ,

ଘେନ ମୋ ପ୍ରଣାମ ଦେଉଛି ତୁମ ପୟର ,

ତୁମେ ବୋଲି ସମ୍ବୋଧନ କଲି ବୋଲି ,

ରାଗ ନାହିଁ ପ୍ରଭୁ ,ଦିଅ କିଛି ତୁମ ପାଦ ଧୂଳି ।।

ହେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଆହେ ପ୍ରଭୁ ନାରାୟଣ ,

ଆପଣ ତ ବିଧାତା ରଚିଲେ ବିଧାନ ,

ଆପଣ ତ ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ଆପଣ ସର୍ବେଶ୍ୱର ,

ଆପଣ ତ ପ୍ରାଣ ଦାତା ପାପୀଙ୍କୁ କରନ୍ତି ସଂହାର ,

ଆପଣ ତ ଦୁନିଆର ରାଜ ରାଜେଶ୍ୱର ,

ଧରିଛନ୍ତି ହାତେ ପ୍ରାଣୀଙ୍କର ଜୀବନର ଡୋର ,

ପାପ ପୁଣ୍ୟର ସବୁ କରନ୍ତି ତ ବିଚାର ,

ସଭିଏଁ ନିଜର ପୁଣି ଅତି ଆପଣାର ,

ବୃକ୍ଷ ଲତା ,ନଦୀ ନାଳ,ଜୀବ ଜନ୍ତୁ ବିଶାଳ ସାଗର ,

ସବୁ ତ ପ୍ରଭୁ ଅଟେ ରଚନା ଆପଣଙ୍କର ,

ଏତେବଡ଼ ଦୁନିଆରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପ ଆପଣଙ୍କର ,

ତା ଭିତରେ ରହିଛି ମୁଁ ଯେ ଏକ ମନୁଷ୍ୟ ଛାର ,

ଅଜ୍ଞାନୀ ମୁଁ ଜାଣେନା କେମିତି ଦେବି ସମ୍ମାନ ?

ଭାବେ ଡୁବି କହେ"ତୁ ,ତୁମେ ଓ ଆପଣ ",

ସବୁ ଦୋଷ ଅପରାଧ କରୁଛି ସ୍ୱୀକାର ,

ଏ ତ ଲୀଳା ଚକାଆଖି ଜଗନ୍ନାଥ ପ୍ରଭୁ ନାରାୟଣଙ୍କର ।