ତଥାପି ରଖିଛି ଆସ୍ଥା

ଥିଲ ଏ ଶରୀରକୁ ଦିନେ ଉଧାରରେ ଦେଇ

ଏବେ ଚେଷ୍ଟାରତ ସୁଧ ମୂଳ ସହ ନେବାକୁ ଫେରାଇ,

ସବୁ ଭଲ ପାଇବା ଢାଳି ଦେଇଥିଲି ନିସର୍ତ୍ତରେ

ଏବେ ବିଚଳିତ ହେଉ ଅଛି ଦେଖି ବିଭକ୍ତିରେ l

ପାଟ ଶାଢୀ ପରି ଦୂରୁ ଦିଶୁଥିଲା ଯଦିଓ ଝଲମଲ

ଲଗା ହୋଇଥିବା ଜରି ଫୋଡି କରୁଥିଲା କଲବଲ,

ତଥାପି ଛାଡିବାକୁ ତାକୁ କ୍ଷଣେ ମାତ୍ର ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ନାହିଁ

ଯେତେ ଦେଖୁଥିଲେ ତାକୁ ସେତେ ଲୋଭ ବଢୁଥାଇ l

ସେଥି ପାଇଁ ପୂଜା ପାର୍ବଣ ନିତି କରୁଥାଇ

ତୁମ ମନକୁ ତୋଷି ତୁମକୁ ଦବାକୁ ଭୁଲାଇ,

ଭିକ୍ଷାର୍ଥୀରେ କାଳେ ଦୟା ହୋଇଯିବ କି ତୁମରି

ଆଉ କିଛି ଦିନ ଅନୁମତି ଦବ ରଖିବାକୁ ଧରି l

ସ୍ପର୍ଶ କରିବାକୁ ଦେଇଛ କିଛି ଦିନ ପାଇଁ

ଜାଣିଥିଲେ ବି ଏ ମନ କେବେ ନବୁଝଇ,

ତୁମ ଅଜାଣତେ ତୁମ ସାଥେ ସଂଘର୍ଷ କରଇ

ଡରି ମରୁଥାଏ ନିତି କାଳେ ନେବ କି ଛଡାଇ l

ଆସିଲା ବେଳେ ଧରାକୁ ପ୍ରତିଶୃତି ଥିଲା

ବିନା ପ୍ରତିବାଦେ ସବୁ ସମସ୍ୟାର କରିବାକୁ ମୁକାବିଲା,

କିନ୍ତୁ ଏଠି ଆସି ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ କରେ ଅଭିଯୋଗ

ମନ ପସନ୍ଦର ଯଦି ନମିଳୁଛି କିଛି ଭୋଗ୍ୟ ଭାଗ୍ୟ l

ଯଦିଓ ଝୁଣ୍ଟୁଛି, ରକ୍ତାକ୍ତ ହଉଛି ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ

ଛଟପଟ ହୋଇ କାମନା ବାସନାର ଶକ୍ତ ପ୍ରହାରରେ,

ତଥାପି ଆଉ କିଛି ଦିନ ଧରା ଧାମେ ରହିଯିବା ପାଇଁ

ପ୍ରାର୍ଥନା ସହିତ ଅନୁରୋଧ କରି ଚାଲିଅଛି ମୁହିଁ ।