ସ୍ମୃତିରେ ତୁମେ

ତୁମ ଚେହେରାଟା

କେତେ ଲୋଭାଣିଆ

ମୋ ମନକୁ ମୋହି ନେଲ ।

ତୁମ ଚାହାଁଣିରେ

କେତେ ମାଦକତା

ମୋ ମନରେ ବସା କଲ ।

ତୁମ ସେ ଚାଲିରେ

କି ଯାଦୁ ଥିଲାଯେ

ମୋ ନୟନେ ରହିଗଲ ।

ସବୁ ଦିନ ପାଇଁ

ମୋର ହୃଦୟରେ

ଜାଗା ତୁମେ ନେଇଗଲ ।

ତୁମ ସେ କଥାରେ

କେତେ ମଧୁରତା

ମନ୍ତ୍ର ମୁଗ୍ଧ କରି ଦେଲ ।

ତୁମ ସେ ପ୍ରେମରେ

କେତେ ପବିତ୍ରତା

ପାଉଛି ତୁମକୁ ଭଲ ।

ଭଲ ପାଇବାର

ମାନେ ଶିଖାଇଲ

ଜୀବନ ଯନ୍ତ୍ରଣା ପଥେ ।

ସବୁ ଦିନ ପାଇଁ

ଚାଲୁଅଛି ମୁହିଁ

ଧରି ତୁମ ହାତ ହାତେ ।

ଫୁଲଠୁ କୋମଳ

ତୁମରି ପରଶ

କୋକିଳ ମଧୁର ସ୍ବର ।

ଜହ୍ନର ଆଲୋକ

ପରି ଶୀତଳତା

ତୁମ ହୃଦୟର ଘର ।

ମୋ ପାଶରେ ଯେବେ

ରହିଥାଅ ତୁମେ

ସହିଯାଏ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ।

ସାନ୍ତ୍ବନାର ବାଣୀ

ସଦା ଦେଇଥାଅ

ଭୁଲିଯାଏ ସବୁ ଦୁଃଖକୁ ।

ଯେବେଠୁ ତୁମକୁ

ପାଇଲି ମୁଁ ଭଲ

ପାଗଳ ମୁଁ ହୋଇଗଲି ।

କଅଣ ଖାଉଛି

କଅଣ ପିଉଛି

କିଛି ଜାଣି ନ ପାରିଲି ।

ଯେଉଁଠି ବସିଲି

ଯେଉଠି ଶୋଇଲି

ତୁମରି କଥାମୁଁ ଭାବିଲି ।

ଗୋଟେ ଦିନ ଗୋଟେ

ବରଷ ଲାଗିଲା

ଦିନକୁ ମୁଁ ଗଣି ଚାଲିଲି ।

ଅକୁହା କଥାକୁ

କହିଥିଲ ଦିନେ

ଚୁପି କରି ମୋର କାନେ ।

ଭୁଲି ପାରୁନାହିଁ

ସେହି ଦିନ ଟିକୁ

ଆଜି ବି ଅଛି ମୋ ମନେ ।

ଆସିଥିଲ ଦିନେ

ବସନ୍ତ କୋଳରେ

ମଳୟ ସ୍ପର୍ଶତା ନେଇ ।

ଭରିଲ ପୀରତି

ମୋର ଜୀବନରେ

ବଞ୍ଚିଛି ସେ ସ୍ମୃତି ନେଇ ।