ଆମ ପ୍ରେମ

ଆସନ୍ତନି ଥରେ

  ସାଗର ବେଳାକୁ

   ତୋଳିବାକୁ ବାଲିଘର

ସେଇ ବାଲିଘରେ

  ମୁଁ ଯେ ହେବି ରାଣୀ

    ତମେ ହେବ ରାଜା ମୋର ।

ଚୁପି ଚୁପି ଆସି

   କହୁଥିବ କଥା

    ଆମ ସ୍ମୃତି ପ୍ରଣୟର

ଲାଜୁଆ ଆଖିରେ

   ମୁଁ ଯେ ଚାହିଁ ଥିବି

     ଶୁଣି ତୁମ କଣ୍ଠ ସ୍ୱର ।

ଆଙ୍କି ଦେବ ତୁମେ

   ପୀରତି ଚୁମ୍ବନ

     ପିଆସୀ ଓଠର ଧାରେ

ଲାଜେ ଭିଜୁଥିବ

    ନୀଳ ସାଗର ଟା

      ଶାମୁକା ର ପରଶରେ ।

ବେଳାଭୂମି ସତେ

   ପଡ଼ିବ ଉଛୁଳି

     ହସିବ ସ୍ବପ୍ନ ସହର

ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ

   ହଜିଯିବି ମୁଁ ଯେ

    ଭୁଲି ନିଜ ଅନ୍ତଃସ୍ବର ।

ଚିରଦିନ ପାଇଁ

   ସଂପର୍କ ର ସେତୁ

     ହେବ ସିନା ବାଲିଘର

ଅମଡ଼ା ବାଟରେ

  ଚାଲିଯିବା ଆମେ

    ସାକ୍ଷୀ ଥିବ ବତୀଘର ।