ତଥାପି କହେଁ ମୁହିଁ

ଜିର୍ଣ୍ଣ ନଉକାଟିଏ ମୁହିଁ

ଅଗାଧ ବନ୍ୟା ଜଳେ

ଏକୂୂୂୂଳ ସେକୂଳ 

ତଡା ଖାଇ ହଇରାଣ 

ତଥାପି କହେଁ ମୁହିଁ ମୁହିଁ

ତଥାପି କହେଁ ମୁହିଁ ମୁହିଁ ।

କଳା ଫାଶ ଆସି ମାଡ଼ି ଯିବେ

ଏବେ ବ ହ ଳ ଅନ୍ଧାର ପିିିଠିରେ 

ପଞ୍ଚ ପରାଣ ହୁଏ କବଳିତ

କେବେ ମଧ୍ୟ ଯିିବ ଭାଙ୍ଗି

ତଥାପି କହେଁ ମୁହିଁ ମୁହିଁ

ତଥାପି କହେଁ ମୁହିଁ ମୁହିଁ ।

ଜିର୍ଣ୍ଣ ନଉକାର ନାଉରୀ ସେ

ତାହାଙ୍କୁ ଆଶ୍ରୟ କଲେ

ଟଳମଳ ଇଞ୍ଚେ ନୁହେଁ କେବେହେଲେ

ବନ୍ୟା ବାତ୍ୟା ଆସିଗଲେ

ତାହାଙ୍କୁ ନ ଜାଣି କହେଁ ମୁହିଁ ମୁହିଁ

ମୋଠୁ ଆଉ କେହି ଅଜ୍ଞାନ ପାମର

ନାହିଁ ଏ ସଂସାର ।।