ନିରବ ଝଡ଼ ( କବିତା )

ସମୟର ସୁନେଲି ପାଖୁଡ଼ାରେ

କେତେ କ'ଣ ଭାବନା କଅଁଳିି ଉଠେ

ଜୀବନ ଉପବନେ

ନାମ , ସଂଜ୍ଞା , ରୂପ , ଭେକ , ଭାଷା ଘେନି ।

ବସନ୍ତ ଆସିବା ପୂର୍ବରୁ

ପତ୍ର ଚ୍ୟୁତ ହୁଏ ଗଛରୁ

ଠିକ ଧସେଇ ଆସେ

ସୁଲୁସୁଲୁ ବାଆ ବତାସ ନିିିିରବେ , 

ସେମିତି ମହାକାଳ

ଝଡ଼ ପରି ନିିରବରେ 

ଝାଡି ଝୁଡ଼ି ନିିଶ୍ଚିହ୍ନ କରି ପକାଏ

ସମସ୍ତ ବସନ୍ତକୁ ମଣିଷ ଜୀବନର

ରାଜଦୂତ ସାଜି 

ଗ୍ରାସି ନିଏ 

ଲେଲିହାନ ଜିହ୍ୱାରେ ତା

ବନ , ନଗର , ଜନପଦ ତାଠୁ ଦୂର

ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅନ୍ଧାର

ପ୍ରତିଟି ଅବୟବ ଧ୍ୱଂସରେ କବଳିତ

ପ୍ରକୃତିରୁ 

ସଂସାରରୁ ପର 

ଆଖି ବୁଜି ବୁଜି ।