ତ୍ରିରଙ୍ଗା ଝଙ୍କାର

ଏଇ ମୋର ମା' ମାଟି ଏଇ ଜନ୍ମ ଭୂମି

ତା କଷଣ ଦେଖି ମୋର ଆଖି ଯାଏ ନମି ।

ଯେବେ ଶତୃ ଗୋପନରେ କରିଲା ଚକ୍ରାନ୍ତ

ତନ୍ମୟ ଚିତ୍ତଟି ମୋର ହୁଅଇ ଉତ୍ତପ୍ତ ।

ନିତି ଦେଖେ ସମାଚାରେ ଦେଶର ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା

କ୍ରୋଧ ମନେ ଜାଗି ଉଠେ ଦମନର ନିଶା ।

ସୌଭାଗ୍ୟରେ ସୈନ୍ୟ ରୂପେ ଲଭିଲି ଦାୟିତ୍ବ

ଭାରତ ମାତା ରକ୍ଷକ ମତେ କୃତ୍ୟ କୃତ୍ୟ ।

ଦେଶାନ୍ତେ ରକ୍ଷକ ସାଜି କାନ୍ଧରେ କମାଣ

ଅରି ସମ୍ମୁଖେ ଦଣ୍ଡାୟ ଏହି ମୋର ପଣ ।

ଅଶ୍ରାବ୍ୟ ବଚନେ ଦେଶ ଦ୍ରୋହୀର ଚିତ୍କାର

ଦଣ୍ଡିବାକୁ ମନ ମଧ୍ୟେ ଅଶ୍ନୀଭୂତ ଘର ।

ନିଶାଚର ପରି ଶତୃ ପ୍ରବେଶି ସୀମାନ୍ତେ 

ଗୁଳି ବର୍ଷଣେ ମାରଇ ର୍ନିଦ୍ଦୟେ ଆଘାତେ ।

ଅରାତି ଗୁଳିରେ ବିଦ୍ଧ ରକ୍ତାକ୍ତ ମୋ ଛାତି

ତଥାପି ନଥାଏ ମୋର ହୃଦୟରେ ଭୀତି

ବିଜୟ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ଯେବେ ହୁଏ ବିଛେଦିତ 

ଗୁରୁଣ୍ଡି ଗୁରୁଣ୍ଡି ଆସି କଲି କୋଳାଗ୍ରତ ।

ଧୀରେ ଶୀଥିଳ ପଡେ ମୋ ବୀରତ୍ବ ଶରୀର

ମନରେ ନାଚିଲା କିଛି ସ୍ମୃତି ରୂପା ଘର ।

ଦଶମାସ ଗର୍ଭବତୀ ଯେବେ ଥିଲା ପତ୍ନୀ

ତ୍ୟାଗ କରି ଚାଲି ଆସେ ସବୁ ସୁଖ ଶାନ୍ତି ।

ଶୁଣି ଥିଲି କିଛି ଦିନ ପୂର୍ବେ ପୁତ୍ର ହୁଏ

ବରଷ ପୁରିଲା ମୋର ନେତ୍ରେ ନାଚୁ ଥାଏ ।

ପ୍ରଣୟ ମନକୁ ମୋର ହୋଲି ରଙ୍ଗ ଦେଇ

ସ୍ନେହେ ପତ୍ନୀ କୁହେ ମୋତେ ତୁମେ ମୋ କହ୍ନେଇ ।

ମୁଁ ତୁମ ରାଧିକା ଗୋରୀ ଚିର ଦିନ ଦସୀ

ମୋ ରଙ୍ଗକୁ ମନେ ରଖ ମୁଁ ତୁମ ମାନସୀ ।

ଧୀରେ ଅର୍ଦ୍ଧ ମୁଦା ନେତ୍ର ନାଚେ ମା' କଥା

ହୋଲି ଦିନେ ଆଶିଷରେ ସାଉଁଳାଇ ମଥା ।

ଅମରତା ଲାଭ କର ମୋର ଗଳା ମାଳି

ବାହୁ ଛାୟା ତଳେ ରଖି ଥାନ୍ତୁ ବନମାଳୀ ।

ତିନି ରଙ୍ଗ ବୋଳା ଏଇ ଦେଶର ପତାକା

ହୋଲି ଠାରୁ ସୁଖ ଦେଇ ଛଡାଇଲା ରଙ୍କା ।

ଜୟ ହିନ୍ଦ୍ ଜୟ ହିନ୍ଦ୍ କମାଣ୍ଡର ଧ୍ୱନି

ଶୁଣି ଶୁଣି ଧରା କୋଳେ ଶୋଇ ଗଲି ତୁନି ।