ତିନି ଦିନର କୁଣିଆ

ଦୁନିଆଁ ,,,ଦୁନିଆଁ,,,ଦୁନିଆଁ

 ଦୁନିଆଁ ଦୁଇଟି ନିଆଁ

ଜନମ ଏନ୍ତୁଡ଼ି ନିଆଁ

ମରଣେ ଜୁଇର ନିଆଁ

ଏ ଦୁଇ ନିଆଁ ରେ ଗଢା 

   ମିଛ ଏଇ ଦୁନିଆଁ।

ଆସି ଅଛୁ ଦିନେ ଜନନୀ ଗରଭୁ

 କୁଆଁ କୁଆଁ ରାବ ଦେଇ

କୋହମ୍ କୋହମ ରଡ଼ି ଛାଡ଼ୁ ଥିଲୁ

  ଅବତରି ଧରା ଭୂଇଁ

ପୁଣି ଚାଲି ଯିବୁ ଏ ଧରା ଧାମ ରୁ

  ପରି ଜନ ଙ୍କୁ କନ୍ଦେଇ

ଜାଣି ଥା ମିଛ ମାୟା ଏ ଦୁନିଆଁ

  ଦୁନିଆଁ, ।

ଆସିଥିଲୁ ଦିନେ ଚାଲି ଯିବୁ ଦିନେ

  ମଝିରେ ଗୋଟିଏ ଦିନ

ମାୟା ଜଞ୍ଜାଳ ରେ ବୁଡି ଏ ସଂସାରେ

  ସରିଗଲା ତୋ ଜୀବନ

ଯାହା ଅରଜିଛୁ ଛାଡ଼ି ଚାଲି ଯିବୁ

  ପାଣି ଫୋଟକା ଜୀବନ

ତୁ ତ ତିନି ଦିନର କୁଣିଆ।

  ଦୁନିଆଁ ଦୁଇଟି ନିଆଁ ।