ବ୍ରଜ ସୁନ୍ଦର

     

ଦାଣ୍ଡରେ ଶୁଭିଲା କହ୍ନେଇ ଡାକ l

ଆସ ଆସ ସର୍ବେ ବ୍ରଜ ବାଳକ ll

ଶ୍ରୀଦାମ,ସୁଦାମ ଭାଈ ସୁବଳ l

ମଠ କର ନାହିଁ ଆସ ସଅଳ ll

ବରଷକେ ହୋଲି ଆସିଛି ଚାଣ୍ଡେ l

ଲଉଡ଼ି ଖେଳିବା ବରଜ ଦାଣ୍ଡେ ll

ହାତେ କେନ୍ଦୁ ବାଡ଼ି ରଙ୍ଗ ଅବିର l

ରଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗାଇବା ଏ ଗୋପପୁର ll

ଗୋପ ଗୁଆଳୁଣୀ ଚତୁରୀ ନାରୀ l

ମଥୁରା ଯାଆନ୍ତି ବେପାର କରି ll

ମୁଖେ ଦେବା ତାଙ୍କ ଅବିର ବୋଳି l

ବଡ଼ ସରାଗୀ ସେ ବରଜ ବାଳୀ ll

ଯମୁନା ଘାଟରେ ହୋଇବା ମେଳ l

ଦୁଧ ଘୋଳ ଖାଇ କରିବା ଗୋଳ ll

ଏତେକେ ବିଚାରି ବରଜ ବାଳ l

କୃଷ୍ଣ ବଳରାମେ କଲେ ଚହଳ ll

ରଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗାଇଲେ ବରଜବାଳି l

ଅବିର ହରିଦ୍ରା କଜ୍ଵଳେ ବୋଳି ll<

Advertisement

/p>

ବାଳି ଯାଇ ତହୁଁ ଅତୀବ ରୋଷେ l

ଗୁହାରୀ କରନ୍ତି ମାତାଙ୍କ ପାଶେ ll

କାହ୍ନୁ ଦେଲା ଆମ୍ଭ ମହତ ସାରି l

ପୁତ୍ରକୁ ସମ୍ଭାଳ ଲୋ ନନ୍ଦନାରୀ ll

ପୁତ୍ରଙ୍କୁ ବାନ୍ଧନ୍ତି ଯଶୋଦା ମାତ l

ଦୁଷ୍ଟ ଦୁଷ୍ଟ ବୋଲି ପିଟନ୍ତି ଛାଟ ll

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ବୋଲନ୍ତି ଶୁଣଲୋ ମାତା l

ହେବିନାହିଁ ତୋର ଆଉ ମୁଁ ପୁତା ll

ଧାଇଁ ଆସି ତହୁଁ ଗୋପର ନାରୀ l

କାହ୍ନାଟା ଯଶୋଦା ଅଝଟ ଭାରି ll

ମାରନାହିଁ ମାତ ତାହାରେ ଛାଟ l

କରୁ ଥାଉ କାହ୍ନା ଏମନ୍ତେ ନାଟ ll

କାହ୍ନା ପରା ଆମ୍ଭ ବ୍ରଜେ ସୁନ୍ଦର l

ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତରେ ପ୍ରାଣ ଆମ୍ଭର ll

ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ତୁମ୍ଭେ ବରଜ ନାରୀ l

ବ୍ରଜେଶ୍ବର ପଦେ ରହେ ଜୁହାରୀ ll