ତାରା

ସୁରୁଜ ଡୁବିଲେ ପାଦ ଚିପିଚିପି

ନଇଁଆସେ ଯେବେ ରାତି

ମିଟିମଟି କରି ତାରା ଫୁଲ ଫୁଟେ

ହସଇ ଆକାଶ ଛାତି ।

ସାରା ଆକାଶରେ କୋଟିକୋଟି ତାରା

ହୁଏନାହିଁ ତାଙ୍କୁ ଗଣି

ତାରାଙ୍କ ଭିତରେ ନକ୍ଷତ୍ର ଅଛନ୍ତି

ରହିଛନ୍ତି ଗ୍ରହ ପୁଣି ।

ଆଖି ମିଟିମଟି କରେ ଯେଉଁ ତାରା

ଅଟଇ ନକ୍ଷତ୍ର ସିଏ

ସୁରୁଜ ପରିକା ଅଗ୍ନିପୀଣ୍ଡ ସେତ

ସବୁବେଳେ ଜଳୁଥାଏ 

ଯେଉଁ ତାରାଙ୍କର ଆଲୁଅତ ସ୍ଥିର

ଅଟନ୍ତି ସେ ପରା ଗ୍ରହ

ସୁରୁଜଙ୍କୁ କରି କେନ୍ଦ୍ର ଗ୍ରହମାନେ

ଘୂରୁଥାନ୍ତି ଅହରହ ।

ପୃଥିବୀ ସହିତ ନଅଗୋଟି ଗ୍ରହ

ସୁରୁଜର ରହିଛନ୍ତି

ଦୁଇଗୋଟି ଗ୍ରହ ତାରା ହୋଇ ପରା

ଆମକୁତ ଦିଶିଥାନ୍ତି ।

ସଞ୍ଜ ଆକାଶରେ ଉଜ୍ବଳ ତାରାଟି

ଶୁକ୍ର ଗ୍ରହ ଅଟେ ସେତ

ତାରାଙ୍କ ମେଳରେ ନାଲି ତାରାଟିତ

ମଙ୍ଗଳ ଭାବରେ କ୍ଷାତ ।

ଆଉସବୁ ଗ୍ରହ ତାରାଙ୍କ ଭିତରେ

ଏମିତି ଯାଆନ୍ତି ହଜି

ସହଜ ନୁହଁଇ ଖାଲି ଆଖିରେ ତ

ଚିହ୍ନିବାକୁ ତାଙ୍କୁ ଖୋଜି ।

ବଶିଷ୍ଠ ମରିଚି ପୁଲସ୍ତ୍ୟ ପୁଲଶଃ

ଅତ୍ରି ଆଦି ନାମ ବହି

ସାତଟି ତାରାରେ ପ୍ରଶ୍ନବାଛି ଚିହ୍ନ

ସପ୍ତର୍ଷୀ ମଣ୍ଡଳ ସେହି ।

ମଥାପରେ ଦିଶେ ଉଜ୍ବଳ ନକ୍ଷତ୍ର

ଧ୍ରୁବତାରା ଅଟେ ସେତ

ସାଧବ ପୁଅଙ୍କୁ ସାଗର ଛାତିରେ         

ଦେଉଥିଲା କହି ପଥ ।

ରାତି ଆକାଶରେ ନିରୀକ୍ଷଣ କରି

ତାରାମାନଙ୍କର ଗତି

ପଠାଣି ସାମନ୍ତ ଲେଖିଯାଇଛନ୍ତି

ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ଦର୍ପଣ ପୋଥି ।

ତାରାଫୁଲ ପାଇଁ ରାତିତ ସୁନ୍ଦର

ଆକାଶର ବଢେ ଶୋଭା

ତାରାଫୁଲ ପାଇଁ ତମସାରେ ଭରା

ରାତି ଲାଗେ ମନଲୋଭା ।