ତା' ପରେ

ଆଈ ମା’ କାହାଣୀ ଶୁଣି କୁନାମୁନି

ପଚାରିଥାଆନ୍ତି ତା’ ପରେ

ଜାଣିବାର ଇଚ୍ଛା ବଢ଼ାଇ ଆଗକୁ

ବୋଲିଥାନ୍ତି କେତେ ହରଷରେ !

ସରିଲେ କାହାଣୀ ତା’ ପରେ ପୁଣି

ପାଠ ପଢ଼ା କିବା ନିଦ୍ରା କୋଳେ

ସମୟ ବିତାନ୍ତି ଏହିପରି ପରା

ପିଲାମାନେ ଅତୀତ କାଳରେ ।

ଗଳ୍ପ ଉପନ୍ୟାସ ପଠନ ସମୟେ

ଜିଜ୍ଞାସା ବି ଥାଏ ତା’ ପରେ

ହୋଇଲେ ସମାପ୍ତ ମନ ଉତ୍ଫୁଲ୍ଲିତ

ଅନୁଭବୀ ଜାଣେ ତା’ପରେ ।

ଅଚେତନଠାରୁ ଚେତନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

ସକଳ ଜୀବନେ ତା’ ପରେ

ପରିବର୍ତ୍ତନର ପରିଲକ୍ଷିତ ବି 

ହେଉଥାଏ ସମୟାନୁସାରେ ।

ଏଇଆ କରିବି ସେଇଆ କରିବି

ତା’ ପରେ ତା’ ପରେ ଭାବେ କେହି

କିଏ ସେ ଭାବନା କରଇ ପୂରଣ

କିଏ ବି ତା’ ପାଖ ମାଡ଼େ ନାହିଁ ।

ତା’ ପରେ ମୂଲ୍ୟର ମାନ ରଖେ ଯିଏ

ତା’ ଜୀବନ ସୁଖରେ କଟଇ

ଯିଏ ସେ କର୍ମକୁ ନ ପାରିଲା ଛୁଇଁ

ଭାବନା କି ତା’ର ବୃଥା ନୋହି ।

ତା’ ପରେ ତା’ ପରେ ରଖି ଧନ ଆଶା 

କେହି ବାହୁଥାଏ ତା’ର ନାବ

ଆଶା ଅସୁମାରି କେବେ ସରେ ନାହିଁ

ଚାଲିଗଲେ ପରା କା’ର ଜୀବ ।

ଜଗତ ମଙ୍ଗଳ କରମରେ ଧ୍ୟାନ

ତା’ ପରେ ତା’ ପରେ ଯେ ରଖଇ

ଆନ ହୃଦୟରେ କରି ଘରଟିଏ

ଆତ୍ମସନ୍ତୋଷେ ଦିନ କାଟଇ ।

ତା’ ପରେ ଶବ୍ଦକୁ ଦେଖି ନାହିଁ କେହି

କେବଳ ସେ ଖେଳ ନିୟତିର

କର୍ମ ହିଁ ଜୀବନ କର୍ମ ଭଗବାନ

ସାଧିବାରେ ଦୃଢ଼ତା ମନର ।

ଏହି ବିଶ୍ବାସକୁ ହୃଦୟରେ ଧରି

ଚାଲୁଥିବା ଯେବେ ଯେଝା ପଥେ

ଫଳ ଇଚ୍ଛା ତ୍ୟାଗୀ ହେବା ସଉଭାଗୀ

ତା’ ପରେ ଜୀବନ ମୁକ୍ତି ଅର୍ଥେ ।।