ସୁପ୍ତ ଭାବନା

ସୁପ୍ତ ଏ ମନରେ ଭରିଦେଇଅଛ

ମଧୁର ସପନ ରାଜି,

ମଧୁର ମୂର୍ଚ୍ଚନା ତୋଳିଲ ଜୀବନେ 

ଦେବଦୂତ ଟିଏ ସାଜି ।

କେମିତି ଆସିଲ ବିଧାତା ର ଖେଳ

ବିଶ୍ୱାସେ ଈଶ୍ୱର ଥାଏ,

ନିହାଣ ମୁନରେ ପଥର ବି ଦିନେ

ଦେବତା ର ରୂପ ପାଏ ।

ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରେ ପବିତ୍ରତା ରଖି

ସମର୍ପିଛି ମନ ପ୍ରାଣ,

ନୀରବରେ ହେଉ କେହିବି ନ ଜାଣୁ

ରଖିବ ବନ୍ଧନ ମାନ ।

ଯୁଗ ଯୁଗାନ୍ତରେ ଏ ଧରା ପୃଷ୍ଠରେ

ଜନମିବି ତାର ପାଇଁ,

ପ୍ରୀତିଲଗ୍ନା ହୋଇ ମଧୁ ପରଶିବି

ପ୍ରଣୟିନୀ ଟିଏ ହୋଇ ।

ପ୍ରୀତିର ସ୍ବାକ୍ଷର ଜୀବନେ ଭାସ୍କର

ଅଜଣା ଏ ଆଲୋଡନ,

ତୁମେହିଁ ଈଶ୍ୱର ତୁମେହିଁ ନଶ୍ଵର

ଗୋପନେ ସାଇତା ଧନ ।

ନିଶ୍ବାସେ ବିଶ୍ବାସ ପ୍ରଶ୍ବାସେ ଭରସା

ନିଷ୍ଠା ରେ ଭରିଛି ପ୍ରେମ,

ଜୀବନ ଠୁ ବେଶି ଆପଣା ଭାଵିଛି

ଭଲପାଏ ଆତ୍ମା ସମ ।

ସ୍ୱୀକାର କରିଛି ସ୍ୱୀକୃତି ଦେଇଛି

କେବଳ ଜାଣିଛି ମନ,

ତୁଳନା କରିନି ଅଧିକ ଖୋଜିନି

ଯାହା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦାନ ।

ହୀରା ସମ ସିଏ ଝଟକୁଛି ପ୍ରାଣେ

ପ୍ରୀତିର ଗୀତିକା ଗାଇ,

ସାହାରା ମରୁରେ ଶୀତଳ ପ୍ରଲେପ

ସ୍ନେହର ପରଶ ଦେଇ ।