ସୁନା ସିଂହ

ହୃତ ଲୁପ୍ତ ସୁପ୍ତ ଜାତି ର ପାହାନ୍ତି ନିଦ ଭାଙ୍ଗେ

ସୁନା ସିଂହ ର ଗର୍ଜନ ରେ

କିନ୍ତୁ ଅଦେଖା ରହି ଯାଏ

ରଡି ଶୁଣି ଦୁଆର ଡେଇଁବା ଆଗରୁ

କେଉଁ ଆଡ଼େ ତୁରନ୍ତ ଉଭାନ୍ ହେଇଯାଏ

ତ୍ରିରଙ୍ଗା ର ପୁଣ୍ଯ ପଣତ ଟିକୁ ଘୁରି ବୁଲେ

ଦିଲ୍ଲୀ ରୁ ପଲ୍ଲୀ.. ଯାଏ

ବାର ବାର କାନ୍ଦେ ଲାଞ୍ଜ ପିଟି ପିଟି

ଆଖି ବି ଫିକା ହୁଏ

ଧୂଳି ଓ ପାଉଁଶ ର ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା ଗୁଣ୍ଡ ରେ

ତଥାପି ସେ ଚେଷ୍ଟା କରେ

କୁଆଁରୀ ଟିକୁ ଦେଇ ଟିକିଏ ସାନ୍ତ୍ଵନା

ତ୍ରିରଙ୍ଗା ର ପୁଣ୍ଯ ପଣତ ତଳେ

ସେ ଖାଲି ମନେ ମନେ ଖୋଜୁ ଥାଏ

ଗାନ୍ଧୀ _ସୁଭାଷ ଓ ବାଜି ରାଉତ... କୁ

କହି ବାକୁ ସେମାନଙ୍କ ତ୍ୟାଗ ଆଦର୍ଶ ର ମହା କାବ୍ଯ

ପୁଣି ସିଂହ ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ଠିଆ ହୁଏ

ଉଜୁଡି ଯାଇଥିବା କ୍ଷେତ ମଜଦୁର ର ନହକା ଅଣ୍ଟା ରେ

ଅକ୍ଳାନ୍ତ ପରିଶ୍ରମ କରି ଶୋଇ ଯାଏ ଗୁଳି ମାଡ଼ ଖାଇ

ହିମାଚଳ ର କାକର ପାଣି ମୁନ୍ଦେ ରେ ନିଦ ଆସେ

ରାତି ପହିଲା ବେକକୁ ସେ ସେ ଧରା ହୁଏ

ରାଜନୀତି ର ସର୍କସ ବାଲl ହାତରେ

ସେ ନାଚିବ ପରା

ଆଉ ଡେରି କାହିଁକି ଆସ. ଆମେ

ପଞ୍ଚ ବାର୍ଷିକ ଟିକେଟ କାଟି ଆସନ ଟି ଏ ରଖିବା