ସୁବିଧାବାଦୀ

ସ୍ୱାର୍ଥ ସିଦ୍ଧି ପାଇଁ ବିଶ୍ୱାସ ନ ରଖି

ଚିରାଚରିତ ଉପାୟେ

ଭିନ୍ନ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ଅବଲମ୍ବେ ଯିଏ

ସୁବିଧାବାଦୀ ବୋଲାଏ ।

ଅର୍ଜିତ ସମ୍ବଳ ଦୁରୂପଯୋଗରେ

ବଢାଏ ନିଜ ପ୍ରତିଷ୍ଠା

କରେ ଭାବିଚିନ୍ତି ହିସାବ କିତାବ

ସମ୍ବନ୍ଧେ ନ ରଖେ ନିଷ୍ଠା ।

ବୃଦ୍ଧି କରେ ସିଏ ଖ୍ୟାତି ପ୍ରତିପତ୍ତି

ଆପଣାର ଅବିଳମ୍ବେ

ଅନ୍ୟର ଦୁର୍ଗତି ଦୁଃସ୍ଥିତି କାଳରେ

ନିଶ୍ଚିତ ରହେ ସେ ଲାଭେ ।

ତା ମାନ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ପ୍ରତିଷ୍ଠା ନିକଟେ

ସବୁ ହୋଇଯାଏ ତୁଚ୍ଛ

ଧର୍ମ ଭଗବାନ ସମାଜ ଜୀବନ

ଗୈ।ଣ ନୀତି ଆଦରଶ ।

ବୋଲାଏ ନିଜକୁ ଦ୍ୱିତୀୟ ଈଶ୍ୱର

ଦୁର୍ଜନ ସୁବିଧାବାଦୀ

ନିଜକୁ ମଣଇ ସୁଜ୍ଞାନୀ ପଣ୍ଡିତ

ଲୋକେ ମୁର୍ଖ କର୍ମଜୀବି ।

ପ୍ରିୟ ଲାଗେ ତାକୁ ଚାଟୁ ସ୍ୱପ୍ରଶଂସା

ଦେଖାଇହୁଏ ବଡିମା

ନିରବୀ ଯାଆନ୍ତି ବିବେକୀ ସୁଜନେ

ଆଚରନ୍ତି ଦୟା କ୍ଷମା ।

 -----