ସତ୍ୟ ଅସତ୍ୟ

ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ପଥ ହେଉ ଯେତେ କଷ୍ଟ

    ଶାନ୍ତି ସୁଖ ହୁଏ ପ୍ରାପ୍ତ ।

ଅସତ୍ୟ ଅଧର୍ମ କର୍ମେ ହେଲେ ଲିପ୍ତ

    ପଥ ହୁଏ କଣ୍ଟକିତ ।।

ସତ୍ୟ ସାଥେ ଯାତ୍ରା ମୁକ୍ତ ଅନ୍ନ ଚିନ୍ତା

    ଅସତ୍ୟରେ ଅନାହାର ।

ସତ୍ୟରେ ବିଜୟ ସମୟ ସାପେକ୍ଷ

   ଫଳ ଅତ୍ୟନ୍ତ ମଧୁର ।।

ଅସତ୍ୟରେ ବିତ୍ତ ବଢଇ ବହୁତ

   ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ଅଧିନେ ମନ ।

ଗଲାବେଳେ ଯାଏ ଡାଳ ମୂଳ ସହ

   ଦୁଃଖେ କଟିଥାଏ ଦିନ ।।

କୂପଥରେ ଗତି ଅତ୍ୟନ୍ତ ସହଜ

   ଫଳାଫଳ ନୁହେଁ ଥୟ ।

ଶେଷ ପରିଣତି ଅତି ଭୟଙ୍କର

   ଲଭେ ସଦା ପରାଜୟ ।।

ସତ୍ୟବାଦୀ ପିନ୍ଧେ ବିଜୟ ମୁକୁଟ

   ଉଡାଇ ବିଜୟ ବାନା ।

ମିଥ୍ୟାବାଦୀ ମନେ ଇର୍ଷା ଅହଙ୍କାର 

   ଅନ୍ତରରେ ବାନ୍ଧେ ଦାନା ।।  

ସତ୍ୟବାଦୀ ଶିର ସଦା ଉପରକୁ

   ଅନ୍ତର ତା ଭୟ ଶୂନ୍ୟ ।

ମିଥ୍ୟାବାଦୀ ଚାଲେ ତଳମୁହାଁ ହୋଇ

   ସମାଜରେ ହୁଏ ଘୃଣ୍ୟ ।।

ସତ୍ୟ ପଥେ ମିଳେ ଶାଶ୍ୱତ ଆନନ୍ଦ

   ଶାନ୍ତି ସୁଖ ଭରି ମନେ ।

ଅସତ୍ୟରେ ଖାଲି ଭୟ ବିଭୀଷିକା

   ହୃଦୟ ଭିତରେ ଜନ୍ମେ ।।

ସତ୍ୟ ଅସତ୍ୟର ଲଢେଇ ଭିତରେ

   ସତ୍ୟ ଲଭେ ସଦା ଜୟ ।

ମିଥ୍ୟାବାଦୀ ନେଇ ମିଥ୍ୟାର ଆଶ୍ରୟ

    ଲଭିଥାଏ ପରାଜୟ ।।