ଷୋଡ଼ଶୀ ଗୋ

ଷୋଡ଼ଶୀ ଗୋ !

ଭରା ମାଠିଆଟିଏ ତୁମେ

ଚହଲି ପଡୁଛ

ଆଞ୍ଜୁଳା ଆଞ୍ଜୁଳା।।

ପପେୟା ଦେହରେ

ଟାଣିଲା ଟାଣିଲା ଆଖି

ଆରେ ବାବା !

ହାଣି ଦେବ କି ଯେତେ

ବିଦଗ୍ଧ ହୃଦୟ !

ଉଜାଡ଼ି ହୋଇଯିବ କି ବିଶ୍ୱ

ତୁମ ଓଠ ଲାଳିମାରେ !

ପୁରିଲା ପୁରିଲା ଗାଲେ

କୋମଳ କମଳ ରଙ୍ଗ

ଉଦ୍ ଭ୍ରାନ୍ତ କରିବ ନିଶ୍ଚେ

କାମ ଶର ମାରୁଥିବା ମଣିଷକୁ।

ଆକାଶ ଛାଡି କି

କଳା ମେଘ

ତୁମ କେଶେ

ଆଣ୍ଠେଇ ପଡିଛି !

ଏତେ ଅପ ରୂପ ଯୌବନ ଦେଇ

କେତେ କାଳେ

ତୁମକୁ ବିଧାତା ଗଢ଼ିଛି ?