ସରସ ହେବ ଜୀବନ

ଜଙ୍ଗଲରେ ରାଜା ମହାବଳ ସିଂହ

ବୃକ୍ଷ ମୂଳେ ଶୋଇଥିଲା

ନିଃସଙ୍ଗ ମର୍କଟ ବଂଧୁହୀନ ହୋଇ

ଜଙ୍ଗଲ ରେ ବୁଲୁଥିଲା ।

ସେ ସିଂହ ଗାଲରେ ଶକତ ଚାପୁଡ଼ା

ବାନରଟି ମାରିଦେଲା,

ନିଦରୁ ଉଠିଲା ମହାରାଜା ସିଂହ

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଚିତ୍କାର କଲା ।

କିଏ ସେହି ଦୁଷ୍ଟ ନିଦ୍ରା ରେ ବ୍ୟାଘାତ 

ଆଣିଲା ମୋହର କୁହ,

ସତେ କିବା ତାର ଜୀବନ ଉପରୁ

ତୁଟିଣ ଗଲାଣି ମୋହ ।

ମାଙ୍କଡ ବିଚରା  ସମ୍ମୁଖେ ଆସିଲା

କହିଲା ମାରିଛି ସେହି,

ଏପରି ତାହାର ନିସଃଙ୍ଗ ଜୀବନ

ବଞ୍ଚିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ ।

ସିଂହ ପଚାରିଲା ଚାପୁଡ଼ା ମାରିବା

ଆଉ କିଏ ଦେଖି ଥିଲା,

ମର୍କଟ କହିଲା ମୋହରି ମାରିବା

ଆଉ କେ ଦେଖି ନଥିଲା ।

ତୋ ଚାପୁଡ଼ା ବାବୁ ଭଲ ତ ଲାଗିଲା

ଆଉ ଦ୍ଵି ଚାପୁଡ଼ା ମାର ,

ଆଜି ଠାରୁ ଆମେ ବଂଧୁ ହୋଇଗଲୁ

ଖେଳିବା ଏକ ସାଥିର ।

ରାଜା ବୋଲି ଭାବି କେହି ଆସନ୍ତିନି

ପାଶେ ବନ୍ଧୁ ହେବା ପାଇଁ,

ନିଃସଙ୍ଗ ଜୀବନ  ଅଟଇ ତାହାର

ଜୀବନ ଜୀଇଁବା କାହିଁ ?

ଏହି କବିତା ଟି ଏତିକି ଶିଖାଏ

ଵିନା ବନ୍ଧୁ କି ଜୀବନ ,?

ବଂଧୁ ଗହନରେ ସଦା ରହି ଥିଲେ

ସରସ ହେବ ଜୀବନ ।