ସ୍ପର୍ଶ

ମାଆ କୋଳ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଁକି ଶିଶୁ ହୁଏ ଉଚ୍ଛନ୍ନ

ମେଘର ପରଶ ପାଇଁକି ଖରେ ଧାଏଁ ପଵନ ।

ସାଗର ପରଶ ପାଇଁକି ଉତ୍କଣ୍ଠିତା ତଟିନୀ

ସ୍ୱାତୀ ବର୍ଷା ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଁକି ଶୁକ୍ତି ଅନୁବ୍ରତିନୀ ।

ଭଗବତ ସ୍ପର୍ଶ ନିମିତ୍ତ ଭକ୍ତ ହୁଏ ପାଗଳ

ପାବକର ସ୍ପର୍ଶ ନିମିତ୍ତ ବ୍ୟଗ୍ର ପତଙ୍ଗ ଦଳ ।

ଜୋଛନା ପରଶ ପାଇଁକି ଚକ୍ରବାକ ବିକଳ

ସୌର କର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଁକି ଆକୁଳିତା କମଳ ।

ଚନ୍ଦ୍ରିକା ଚୁମ୍ବନ ପାଇଁକି କୁମୁଦିନୀ ଅଧୀର

ବସନ୍ତ ପରଶ ନିମିତ୍ତ ପିକ ହୁଏ ଅସ୍ଥିର ।

ରାଇ ଅଙ୍ଗ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଁକି ବାଇ କୃଷ୍ଣ ସୁନ୍ଦର

ବରଷା ପରଶ ପାଇଁକି ରସା ରସାଣତର ।

କାକର ପରଶ ପାଇଁକି ତୃଣରାଜି ତତ୍ପର

ଚୁମ୍ବକ ବିଷମ ମେରୁର ଆକର୍ଷଣ ପ୍ରଖର ।

ନାରୀ ପୁଂସ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଁକି ପରସ୍ପର ଆତୁର 

ତୁଳସୀ ଦୟଣା ପରଶ ପାଇଁ କଳା ଠାକୁର ।

ପରଶମଣିର ପରଶେ ଲୁହା ହୁଏ ସୁବର୍ଣ୍ଣ

କାଚ କାଞ୍ଚନର ପରଶେ ଧରେ ମର୍କତ ବର୍ଣ୍ଣ ।

ସାଧୁ ପରଶରେ ଅସାଧୁ ହୋଇଯାଏ ସଜ୍ଜନ

ରାଘବ ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶରେ ଶିଳା ନାରୀ ରତନ ।

ମାଧବ ଶ୍ରୀକର ସ୍ପର୍ଶରେ କୁଜି ବିଶ୍ୱ ସୁନ୍ଦରୀ

ନିମ ପାଲଟଇ ଚନ୍ଦନ ମଳୟ ସ୍ପର୍ଶାଦରି ।

ନଳ କରସ୍ପର୍ଶେ ଭାସିଲା ସିନ୍ଧୁ ଜଳେ ପଥର

ରାମକର ସ୍ପର୍ଶେ ପାଇଲା ହନୁ ବଳ ପୂର୍ବର ।

କ୍ରୋଧର ପରଶେ ମାନବ ଜ୍ଞାନ ହୁଏ ବିନାଶ

ବିଭୁ କୃପା ସ୍ପର୍ଶ ନିମନ୍ତେ ଜଗା କରିଛି ଆଶ ।