ସ୍ପର୍ଶ ଅତୀତର

ଯାହାର ଅପେକ୍ଷାରେ ଥିଲି..ଆଜି ସେଠି ପହଞ୍ଚି ଦେଖେତ 

ସେ ଖୁସି କାଇଁ ଅନୁଭବ ହଉନି...

ଅଗାମି ଭବିଷ୍ୟତ ଭୟ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରାଏ ନା..

ବର୍ତମାନର ପରିଧି ଉପହାସ କରେ ବୁଝି ହୁଏନି ।

ପୁଣି ଝାଙ୍କି ଦେଖେ ସେ ଦୁଇବର୍ଷ ତଳର ଅତୀତକୁ

ଯେବେ ରାତି ଚୁପ ଚାପ ସୋଇଯାଏ..

କେତେ ଯେ ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଥିଲି ନିଜେ ନିଜକୁ

ଓ ମତେ ସାଥୀ ରୂପେ ଆପଣେଇ ନେଇଥିବା ସେ ନିସ୍ତବ୍ଧତାକୁ ।

କିଏ ଥିଲା ମୋ ଶାଳୀନତାରେ.. ପ୍ରୀତ.. 

ତ କାହାପାଇଁ ମୁଁ ଥିଲି ତାର ଲୋକ ଦେଖାଣିଆ ପ୍ରତିବିମ୍ବକୁ 

ସଜାଡ଼ିବାର ଏକ ଅଂଶ ମାତ୍ର..

କିଏ ମୋ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ଆହୁରି ଜର୍ଜରିତ କରେ ତ 

ପୁଣି ଉପଶମର ରାସ୍ତା  ଦେଖାଏ ଏକ ଅଜଣା ଅଚିହ୍ନା ସ୍ପର୍ଶ ।