ସ୍ପନ୍ଦନ ସତ୍ତା

ବଞ୍ଚିବାର ତାଳେ ତାଳେ

ଅସନ୍ତୋଷ ର ତାଡନା

ଭାଵନାର ଅସଂଖ୍ୟ ଅଡୁଆ ସୂତାରେ

ଛନ୍ଦିହୋଇ ଚାଲିଥିବା ସ୍ପନ୍ଦନ ହିଁ ଜୀବନ

ଶାନ୍ତିର ଅପହଞ୍ଚ ଦୂରେ

ଅବସୋସର ପ୍ରହାର ଖାଇ

ନିରାଶା ଚକିରେ ପେଶିହୋଇ

ଆଗେଇ ଯିବା ଯାତ୍ରା

କି ଆଉ ଜୀବନ ?

ଅବାଧ୍ୟ ଅମାନିଆ ସ୍ପନ୍ଦନଗୁଡା

ମୃତସତ୍ତା ଭଳି ,ସରି ସରି ଯାଉଛନ୍ତି

ଜୀବନର ହିସାବୀ ପୋଥିରୁ

କେତେ ଯେ ବେହିସାବ ହେଲେଣି

ଆଉ କେତେ ସରିବାକୁ ବାକି ଅଛି

ହେଲେ କଣ ବୁଝିହୁଏ

ଜୀବନ ର ସଂଜ୍ଞା ?

ଭୋଗ ବିଳାସ ମନ

ଶୂନ୍ୟତା ପଛେ ଧାବମାନ

ଜଡତା କଳିକଳୁଷରେ ଭରି

ସୁଖ ଲାଳସାର ଦୁର୍ବାର ଚେଷ୍ଟାରେ ଚେଷ୍ଟିତ

କସ୍ତୁରୀ ମୃଗ ସୁବାସ ଖୋଜିବା ଭଳି

ଏ ମନ ସଦା ଶାନ୍ତି ପଛେ ଦୈାଡେ

ନିଜ ଭିତରେ ଥିବା ସତ୍ତାକୁ ଛାଡି

କେବେ କିଛି ପାଏ ତ

କେବେ ଶୂନ୍ୟହସ୍ତା

ଉତ୍ଥାନ ପତନର ସମାନ୍ତରାଳେ

ଭାସମାନ ଏହି ପ୍ରାଣସତ୍ତା

କେବେ ଦୁଃଖ ତ କେବେ ସୁଖ

କେବେ କାନ୍ଦ ତ କେବେ ହସ

ଏମିତି ଅସଂଖ୍ୟ ସ୍ଥିତିକୁ

ସାମ୍ନା କରି ଆଗଉଥିବା

ଜୀବନ୍ତ ଜୀବଟିଏ କି ଆଉ ଜୀବନ ?