ଗୁରୁ

ଅନ୍ଧାର ରାସ୍ତାରେ ଯିଏ

ବାଟ କଡେଇ ଆଲୋକ କୁ ନିଏ

ସେ ମୋ ଗୁରୁ ଆଉ କେହି ନାହିଁ

ତାଙ୍କ ବିନା ମୋର ଅସ୍ତିତ୍ବ କାହିଁ

ଲକ୍ଷ୍ୟ ହରା ଦିଗହରା ପଥିକ ହୋଇ

ଘୂରି ବୁଲୁଥିଲି ଘୂର୍ଣ୍ଣିଝଡରେ ପଡ଼ି

ଗୁରୁ ଦେଇଛନ୍ତି ରାହା ମୋ ଜୀବନେ

ପୂନର୍ଜନ୍ମର ସ୍ଵାଦ କ୍ଷଣେ କ୍ଷଣେ

ଆହା କି ଆନନ୍ଦ ଦିବ୍ୟସ୍ପର୍ଶ ତାଙ୍କରି

ରୋମେ ରୋମେ ଖେଳେ ପ୍ରାଣ ଲହରି

ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଅସଂଖ୍ୟ ମୃତ କୋଷିକା

ଜୀବନ୍ୟାସ ଦେଇ ନାଶିଲେ ଅହମିକା

ଚଉରାଅଶୀ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଯୋନି ରେ ଘୂରି ଘୂରି

ଏ ଜନ୍ମେ ମୋ ଗୁରୁ ରଖିଲେ ଆବେରି

ଜୀବ ଥିବାଯାଏ ତେଜିବିନି ପଦଯୁଗଳ

ଶରଣାଗତ ମୁଁ ତାଙ୍କ, ଇହ ପର କାଳ ।