ସଞ୍ଚୟ

ସେ ସବୁବେଳେ ସବୁକଥା ସଞ୍ଚେ 

ପିମ୍ପୁଡ଼ି ଭଳି ଧନ ଆଉ ସମ୍ମାନ 

ଆଗତ ଯୁଗ ଯୁଗ ପାଇଁ । 

ଏ ସଞ୍ଚିବାର ପ୍ରବୃତ୍ତି 

ତା'ର ଅସ୍ଥି ମଜ୍ଜାଗତ ‌। 

ତେଣୁ ସେ ଜାଣ ଅଜାଣତରେ 

ଅହରହ ସଞ୍ଚୁଥାଏ ।

 

କାଲି ପାଇଁ ଆଜିକୁ ସଞ୍ଚେ , 

ଆଜି ପାଇଁ ଏବେକୁ । 

କାଲି ସକାଳେ ଠାକୁର ପୂଜା ପାଇଁ 

ଆଜିର ଫୁଲ କଢକୁ ଗଛରେ ସଞ୍ଚେ ।

ଭୋଜିଭାତ , ବନ୍ଧୁଘର ଯିବ ବୋଲି 

ଇସ୍ତ୍ରୀକରା ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ ସାର୍ଟକୁ ସଞ୍ଚେ । 

ଜୀବନ ବୀମା ନେଇ

ଜନ୍ମି ନଥିବା ଛୁଆଙ୍କ 

ଭବିଷ୍ୟତ ସୁରକ୍ଷା ସଞ୍ଚେ ।

ଉଚ୍ଚ ଆସନ ପାଇଁ ତେଲ 

ଆଉ ଲାଞ୍ଚ ବଦଳେ

ବଡ଼ ଅଫିସରଙ୍କ ଆଶିଷ ସଞ୍ଚେ ।

ମିଛ ଆଦର ଦେଇ ବଡ଼ଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସ ,

ସାନର ଆଜ୍ଞାଧୀନତା ସଞ୍ଚେ ।  

 

ତା ପାଇଁ ଜୀବନଟା ଖାଲି ସଞ୍ଚିବା ,

ସଞ୍ଚିବା ମାନେ ହିଁ ଜୀବନ ।