ସଂସାର ବନ୍ଧନ

ସଂସାର ବନ୍ଧନ ବଡ ନିଦାରୁଣ

ଧିରେ ଧିରେ କରି ଚଢ଼

ସମୟ ସ୍ରୋତରେ ପାଦ ଥାପି ଦେଇ

ଧୈର୍ଯ୍ୟ ସାହାସରେ ଗଢ଼ ।

ସୁଦୀର୍ଘ ରାସ୍ତା ଲମ୍ବି ଚାଲିଥିବ

ଜନ୍ମରୁ ଯେ ମୃତ୍ୟୁ ଯାଏ

ଚାଲୁ ଚାଲୁ ବାଟ କେତେ ବାକି ଅଛି

ମନରେ ସନ୍ଦେହ ହୁଏ ।

କେତେ ପଡ଼ି କେତେ ଉଠିବାକୁ ହେବ

ସେକଥା ସମୟ ଜାଣେ

କିଏ ଆସେ କିଏ ଚାଲି ଯାଉଥାଏ

ସେ କଥା କିଏ ବା ଗଣେ ।

ସଂଘର୍ଷ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ଯାତ୍ରାରେ

ସମୟଟା ଶେଷ ହୁଏ

ଖଜୁରୀ ଗଛର ପାହାଛ ପରି ଏ

ମୂଳଠାରୁ ଶେଷ ଯାଏ ।

ଜୀବନର ପଥ ବଡହିଁ ବିଚିତ୍ର

ହରଣ ଗୁଣନ ପରି

ଜୀବନର ଅଙ୍କ କଷି ଚାଲିଥିବ

ଭାଗଫଳ ଶେଷ କରି ।

ଅସଜଡା ଏହି ମଣିଷ ଜୀବନ

ସଜାଡୁ ସଜାଡୁ ସରେ

ଆତ୍ମା ଚାଲିଯିବ ତାର ଦୁନିଆଁ କୁ

ପିଣ୍ଡ ଟା ଖାଲି ଯା ମରେ ।

ଧର୍ଯ୍ୟ ବନ୍ଧ ବାନ୍ଧି ସାହାସ କୁ ଖୁଣ୍ଟି

ମନ ବାଡ ତାର କର

ଆସିଥିଲ କାହିଁ କରୁଅଛ କିସ

ଥରଟେ ମନରେ ସ୍ମର ।

ସତ୍ୟ ଶାନ୍ତି ଦୟା କ୍ଷମା ପ୍ରେମ ବାଣ୍ଟ

ଜୀବନ ସରଳ ହେବ

ଜୀବନ ସରିବ ଜଞ୍ଜାଳ ସରିବ

ପଥ ବାକି ରହିଥିବ

ସଂସାର ଟା ରହିଥିବ ।