ସଂପର୍କର ସରଳାର୍ଥ

ସଂପର୍କର କେଉଁ ଏକ ଅବୁଝା ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ

ମୋ ମନର ଦରିଆ ବୁକୁରେ

ତରୀଟିଏ ସାଜି ବୋହି ଆସିଥିଲ ତମେ

ନୀରବରେ ଖୁବ୍ ନୀରବରେ ।

ଭଲଭାବେ ଜାଣିଥିଲ ତମେ

ନଥିଲା ମୋ ଠାରେ ନିପୂଣତା 

ପଢ଼ିବାକୁ ହୃଦୟର ଭାଷା ଆଉ ବର୍ଣ୍ଣ

ଅବା କରିବାକୁ ସ୍ନିଗ୍ଧ ଅନୁଭବ

ପବିତ୍ର ପ୍ରଣୟର ଶାଶ୍ଵତ ସ୍ପନ୍ଦନ ।

ତଥାପି ମୋ ସହ ବିତାଇଲ ତମେ

ତମର କେତେ ଯେ ଅମୂଲ୍ୟ ମୂହୁର୍ତ୍ତ

ବନ୍ଧୁତା କଲ ମୋ ସାଥେ

ହେଲେ ରଖିଲାନି କେବେ କିଛି ସର୍ତ୍ତ ।

ତମେ ଭାବିଥିଲ ସମୟ ସ୍ରୋତରେ

ସବୁକିଛି ଦିନେ ଠିକ୍ ହୋଇଯିବ

ଅଥଚ ସେମିତି ଯେ ଦିନଟେ କେବେ ଆସିବନି

ଏକଥା ତମେ କଣ ସେବେ ଭାବିଥିବ ।

ହଠାତ୍ ସବୁ ବଦଳିଗଲା

ସମୟ ଆଗରେ ତମେ ମଧ୍ୟ ଗଲ ହାରି

ବନ୍ଧୁ ଭାବେ ମୋ ପାଇଁ କେତେ ବା କରିଥାନ୍ତ

ତେଣୁ ଶେଷରେ ତମେ ବି ଚାଲିଗଲା

ସବୁଦିନ ପାଇଁ ମୈାନ ବେଶ ଧରି ।

ଏବେ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ବୁଝି ପାରିଛି

ସବୁକିଛି ହରାଇ ସାରିବା ପରେ ;

ହେଲେ ସାହସ ମୋର ନାହିଁ

ତମକୁ ଖୋଜିଵାର

ହଁ ଖାଲି ଅପେକ୍ଷା କରିଛି

ତମ ଫେରିବା ବାଟକୁ

ଏକା ଏକା ଅପଲକ ନୟନରେ ।