ସଙ୍ଗୋପନ ପରେ

  

ଅଛି ମୋ ଭିତରେ 

   ସତେଜ ହେଇ ଏବେବି 

     ସେଇ ଈଶ୍ୱରୀର ହୃଦୟ 

ଖୁବ୍ ସଙ୍ଗୋପନରେ ଜାଣ ତୁମ ଅଲକ୍ଷ୍ୟରେ ।

ବିଲୀନ କରିବାକୁ ମୋତେ 

  ବାରମ୍ବାର ତୁମର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ପରେ ବି  

ମୁଁ ସାଇତିଛି ମୋ ଭିତରେ

 ନିଶ୍ଚିହ୍ନ ହେଇ ପୁଣି ଗୁଜୁରୀ ଯିବାର ଇପ୍ସା

 ସୃଷ୍ଟି ସମ୍ଭାର ନ୍ୟସ୍ତ ବୋଲି ମୋ କାନ୍ଧରେ ।

କିନ୍ତୁ ଅବସୋସ ...............

ତୁମ ଓଠରେ ତୁମ ଶବ୍ଦରେ 

ମୁଁ କାଳେ ବୋହି ଆସିଛି 

  ଆଦିମତା ମୋ ଭିତରେ

ମୁଁ କାଳେ ନର୍କର ଦ୍ୱାର ଦେଶ 

 ଏଇ ସୃଜନ ଜଗତରେ 

ମୁଁ କାଳେ ଦାବାଗ୍ନି କାମନାର 

  ଏଇ ସନ୍ୟାସୀ ସମାଜରେ  ।

ସହି ନେଇ  

  ଏ ସମସ୍ତ ଅପବାଦ ବିନା ପ୍ରତିବାଦରେ

ଗଢୁଥାଏ ମୁଁ 

 ନନ୍ଦନ କାନନ ଏଇ ଶୁଷ୍କ ପୃଥିବୀରେ   ।

ଏଇ ଆଶାରେ ଯେ ............

କାଉଁରୀ କାଠିର ଛୁଆଁରେ ମୁକୁଳିଯିବି

କନକ କନ୍ୟାର ପାଷାଣ ଦେହ ଦେହଳିରୁ ମୁଠେ ସମ୍ଭାବନାର ବୀଜ ସାଇତି ନେଇ 

ପୁଷ୍ପିତା ହେଇ ଭୁରୁଭୁରୁ ବାସ୍ନାମୟୀ ହେବି ।

କାରଣ 

ମୋ ବ୍ୟତୀତ ଏଇ ସମ୍ଭାବନା 

 ଆଉ ଦେଇନି ସୃଷ୍ଟି କାହା ହାତରେ 

ମୋର ଅସ୍ତିତ୍ୱ ମୋର ନୁହେଁ

 ଏତକ ଜଗତ କଲ୍ୟାଣ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ।

ସେଥିପାଇଁ ବୋଧେ......

ହଜାରେ ପ୍ରଦୂଷଣ ପରେ ଅମ୍ଳଜାନ ଭଳି

 ମୋର ଅସରନ୍ତି କାଳୀମା ଦୀପ୍ତ ରୂପରେ

ତୁମେ ବାରମ୍ବାର ଖୋଜି ଆସିଛ 

ଗୋଟେ ନିଶ୍ଚିତ ଘରର ଠିକଣା ମୋ ଭିତରେ ।

ତେଣୁ କହିବି ............... ..

ଅଛି ମୋ ଭିତରେ 

   ସତେଜ ହେଇ ଏବେବି 

      ସେଇ ଈଶ୍ୱରୀର ହୃଦୟ 

ଖୁବ୍ ସଙ୍ଗୋପନରେ ଜାଣ ତୁମ ଅଲକ୍ଷ୍ୟରେ ।

( ମୁଁ ଗୋଟିଏ ସତ୍ତା ,ମୋର ନିଜସ୍ୱ ଔଜଲ୍ୟ ଏତେ ଦୀପ୍ତିମୟ ଯେ ମୁଁ ଶକ୍ତି ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ମୋ ବ୍ୟତୀତ ସେ ଶକ୍ତିହୀନ )