ସମୟ ହିଁ ବଳବାନ

ଶୁଭ ଅଶୁଭକୁ ଅପେକ୍ଷା କରେନା

ପ୍ରବେଶ ନିଶ୍ଚୟ ବନ୍ଧା

ଅଦୃଶ୍ୟ ସ୍ଵରୂପେ ଚତୃପାର୍ଶେ ଘେରି

ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ଥାଏ ଛନ୍ଦା ।

ସମ ଗତିଶୀଳ ଭାଙ୍ଗେ ଥଳ କୂଳ

ସର୍ବ ଗ୍ରାସୀ ତାର ସ୍ରୋତ

ଦେବ କି ଦାନବ ଶକ୍ତି ବଳ ବୀର୍ଯ

ନିମିଷକେ ସ୍କନ୍ଧ ଚ୍ୟୁତ ।

ବିନା ପାଦେ ଚଳେ ସମଗ୍ର‌ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ

ଚକ୍ଷୁ ବିନା ଦେଖେ ପ୍ରାଣୀ

ଶୁନ୍ୟ ବାହୁ ବଳେ ଅକ୍ତିଆର କରେ

ଜୀବକୁ ନମିଳେ ପାଣି ।

ସମୟ ଆହଟ  ବିବିଧ ପ୍ରକାର

ଯଦି ଆସେ ଝଡ ପରି

କ୍ଷଣିକ ଭିତରେ ସାଉଁଟି ନିଏ ସେ

ଲଲାଟରୁ ସୁଖ ଶିରୀ ।

ପିତା ପଡ଼ି ଥାଏ ମୃତ୍ୟୁ ସଙ୍ଗେ ଲଢି

ପୁତ୍ର ଛାଡେ ଇହଧାମ

ସମୟ ଦୋଳିରେ ଜୀବନ ଯୌବନ

କେବଳ ମୋହରେ ଭ୍ରମ ।

ପରଷା ଭୋଜନ ଭାଗ୍ୟକୁ ନ ଜୁଟେ

ଟାଣି ନିଏ ହାତ ଧରି

ସମୟ କଵଳେ କବଳିତ ହେଲେ

ଲୁଚି ଯାନ୍ତି ଦଇତାରୀ ।

ଭୃତ୍ୟ ଶିରେ ଶୋଭେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ମୁକୁଟ

ନୃପତି ମାରଇ ଝାଡୁ

କାଳ ବଳେ ଆସି ଏପରି ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା

କାହିଁକି ମିଛରେ‌ ରଡୁ ।

ଉତ୍ଥାନ ପତ୍ତନ ସମୟ ହାତରେ

ମିଛେ କୁହ ମୋର ମୋର

ସେ ନଚାହିଁଲେ ପାରିବ କି ତୁମେ

ସଜାଡି ତୁମର ଘର ।

ଯୋଗୀ ଅନୁରାଗୀ କାଳଚକ୍ରେ ବଶ

ତ୍ୟାଗ କରି ସିଂହାସନ

ସମୟ ରଖିଛି ଗୋପନ ଭଣ୍ଡାର

ସେ ଚିନ୍ତିଲେ ମିଳେ ଦାନ ।

କେବେ ସେ ହସାଏ ନିର୍ଝରଣୀ ପରି

କେବେ ନେତ୍ରେ କୋଣେ ବାରି

ଅନ୍ତରେ ଜଗାଏ ଆଶା ଅଭିଳାଷା

ପ୍ରମେ ରୂପେ ଆସେ ଝରି ।

ମାନ କି ନମାନ ସମୟ ହିଁ ସବୁ

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ ବଳବାନ

ତା ପଥ ରେ ବନ୍ଧୁ ବାଧା ଦିଅ ନାହିଁ

କରି ଯା' ଆପଣା କର୍ମ ।