ସ୍ମୃତିରେ ସ୍ମୃତିରେ

ବସନ୍ତର ବଉଳ କଢିରେ

ସ୍ମୃତି ଯେବେ ଲୁଚି ଯାଏ

ଅମାନିଆ ପବନଟା

ଭସାଇ ଆଣେ ସେ ସ୍ମୃତିକୁ

ମୋ'ର ଅବୁଝା ମନରେ

ଝଡ ସୃଷ୍ଟି କରେ ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଋତୁର

ଗ୍ରୀଷ୍ମପ୍ରବାହର 

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଗରମରେ

ହଜିଯାଏ / ମଉଳି ଯାଏ

ସ୍ମୃତିର ପାଖୁଡ଼ା

ଚେତନାର ପଶାକାଠି

ହସ୍ତିନାପୁରରୁ କିରାଟର 

ଘର ଯାଏଁ

ଦେଖେ ଖାଲି 

ପ୍ରେମ ବୀଭିଷିକା ।

ବର୍ଷାର ଅଜସ୍ର ପାଣିରେ

ଭାସିଆସେ

ସବୁ ସ୍ମୃତି ପ୍ରେମିକାର ମୋର

ଗୁନ୍ଥି ହୋଇଯାଏ

ମୋ ମନର ଅନ୍ତରେ ବାହାରେ

ଶିହରଣ ଜାଗେ ବାରବାର

ହୃତପିଣ୍ଡର ଭିତରେ ଭିତରେ ।

ଶରତଟା ଯଦି ଓ ନିର୍ମଳ

ଯୁଇ ଯାଇ ହେନାରେ ମହକେ

କିଛି ବାର୍ତ୍ତାଳାପ ତୁମ ସହ

ବନେ ଉପବନେ

ସ୍ମୃତିରେ ରହିଯାଏ

ମୋ ଅନିର୍ମଳ ବାସଭବନରେ

ସଜାଡ଼ିବା ଆବଶ୍ୟକ ନ ଥାଏ

ତୁମେ ତ ମୋ ଠାରୁ ଦୂରରେ ।

ଶୀତର ଶୀତୁଆ ରାତିରେ

ରେଜେଇ ଭିତରେ

ସ୍ମୃତି ରୋମାଞ୍ଚିତ 

ଶୋଇ ଶୋଇ ସ୍ବପ୍ନ 

ଦେଖେ ତୋତେ

ଜୀବନ୍ତ ଶବ ଭଲି

ବିଛଣାଟା ସାରା ଖୋଜେ

ପାଗଳଙ୍କ ଭଲି

ଏ ରକ୍ତ ମାଂସ ଗଢା ଶରୀରରେ ।

ହେମନ୍ତରେ ସେମିତି

ପରିବର୍ତ୍ତନ ନାହିଁ

ଆବର୍ତ୍ତନ କିବା ପରିକ୍ରମଣ ରେ

ତଥାପି

ହେମନ୍ତର ଥିମା ଥିମା

ଶୀତ ଖରା କୁହୁଡି କାକରେ

ଯୌବନକୁ ଖିନ ଭିନ କରେ

ସ୍ମୃତିରେ ସ୍ମୃତିରେ ।

ବିତିଗଲା

ବାରମାସ ଛଅ ଋତୁ

ବିରହର ଯତୁ ଗୃହ ଭିତରେ

ତୋ ପାଇଁ

ଦୋଷୀ ହେଲେ 

ସୂର୍ଯ୍ୟର ସ୍ଥିରତା ଭିତରେ

ମଥା ପିଟି କାନ୍ଦୁଛନ୍ତି

ମୋର ଏ ଶୋଇବା ଘରରେ

ଆମ ସ୍ମୃତିରେ ସ୍ମୃତିରେ ।