ସ୍ମୃତି

ଅଳସ ଜହ୍ନ ର ରୂପେଲି ଚାନ୍ଦୁଆ

ତଳେ ଫୁଲ ଭରା ଡାଳ ।

ସବୁଜ ସବୁଜ ଘାସର ଗାଲିଚା

କଡେ କଡେ ସୁନା ଫୁଲ ।

ସୁନୀଳ ସର୍ପିଳ ଗର୍ଭିଣୀ ତଟିନୀ

ପୂର୍ଣଗର୍ଭା ତାର ସୁଅ।

ତାହାରି କୂଳରେ ହାତ ଧରାଧରି 

ହସୁଥିଲା ଦୁଇ ମୁହଁ ।

ପୁନେଇଁର ରାତି ସେ ଭରା ଚଇତି

ବସନ୍ତର ମିଠା ଛୁଆଁ ।

ମହକନ ଭରା ମୃଦୁ ସମୀରରେ

ତୁମର ମାଦକ ଛୁଆଁ ।

ମଦିରାରେ ଭରା ଗୋଲାପି ଓଠର

ମଦିରା କୁ ପିଉ ପିଉ ।

କଟି ଯାଉଥିଲା କେମିତି ସେ ରାତି

ଛନ୍ଦାୟିତ ଦୁଇବାହୁ ।

<

Advertisement

p>ନୟନ ଯୁଗଳ ମାନସରୋବରେ

ଚକ୍ଷ୍ୟୁସ୍ନାନ ହେଉ ହେଉ ।

ମନର ପିପାଷା ବୃଦ୍ଧି ପାଉଥିଲା

ତୃଷ୍ଣା ମାରୁଥିଲା ଢେଉ ।

ସେଇ ଦିନ କଥା କରିଲେ ସ୍ମରଣ

ଆଜି ସବୁଲାଗେ ସ୍ବପ୍ନ ।

ବୟସର ଛାପ କରିଛି ଆଛନ୍ନ

ସମୟ ଘୋଡୁଛି ତା ଆସ୍ତରଣ ।

ଫେରିକି ଆସନ୍ତା ସେ ପୁରୁଣା ଦିନ

ପ୍ରେମ ଭିଜା ସେଇ ମନ ।

ଜୀବନ ଜଜାଳ କୋରି ନେଇଛି ଯା

ଉଦ୍ଦିପନା ଉପାଦାନ ।

ଉତ୍ତର ବୟସେ ଆଉଥରେ ସଖୀ

ରଚନ୍ତା ମଧୁ ମିଳନ ।

ପୁରୁଣା ସଂପର୍କ ସତେଜ କରିବା

ସ୍ମୃତିକୁ କରି ପୁନଃ ସ୍ମରଣ ।