ସ୍ମୃତି ତୁମ ପ୍ରେତ ହେଇ ରହୁ

ଏବେ ଏବେ ତୁମେ ଆସି ଚାଲିଗଲ ,

ତୁମେ ଆସିବାର ମୂର୍ଚ୍ଛିତ ବେଳାରେ -

ମୋ ପାଇଁ ଗୁଡାଏ ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନ ଛାଡିଦେଇଗଲ !

ମୁଁ ଯଦି ତୁମର କେହି ବୋଲି କେହି ନୁହେଁ ,

ତା ହେଲେ କାହିଁକି ଏତେ ଆବିଳତା ?

କାହିଁକି ତୁମେ ରହିଯାଅ ହେଇ ବିଜନରେ ସ୍ୱପ୍ନର ନାୟିକା !

କାହିଁକି ମୁଁ ଲେଖିଚାଲେ ଏ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି ?

ତା ହେଲେ କ'ଣ ଏଇ ଭଲ ?

ତୁମେ ଆସୁଥିବ ପୁଣି ଅଚାନକେ ଚାଲିଯାଉଥିବ ,

ତୁମର ଯେତେ ସ୍ମୃତି ସବୁ ଘୁରି ବୁଲୁଥିବେ ଅସଂଲଗ୍ନ ହେଇ

ମୋ ଚାରିଆଡେ କେତେ ଏକାନ୍ତ ପୁଣି ବିଜନ ବେଳାରେ ,

ମୁଁ ତୁମକୁ ଭଲ ଭାବେ ଜାଣେନା !

ତୁମେ କିଏ , ଘର ଅବା ବଂଶ ପରିଚୟ ,

ଏହା ବି ଜାଣେନା ତୁମେ ମୋତେ ଭଲ ପାଅ କି ନା ,

ତା ହେଲେ ଏତେ ସବୁ ଆବିଳତା ,

ସ୍ମୃତି ଭରା ଏତେ ଏତେ ମିଳାମିଶା ,

ଆଉ ଏବେ ର ଦର ହସ ମୁହଁଟି ତୁମର !

ଯାହା ବୋଲି ଯାହା ଖୋଜେ ମୁଁ ,

ତାହା କେବେ ପାଇପାରେ ନାହିଁ !

ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁ ବିତିଚାଲେ ତୁମରି ପ୍ରେମରେ,

ଦିନ ଅବା ବିଜନେ ପୁଣି ଏକାନ୍ତ ବେଳାରେ !

ମୋ ଜୀବନେ ତୁମ ପ୍ରେମ ଏବେ ରହୁ କି ନ ରହୁ ,

ସ୍ମୃତି ତୁମ ଅକାରଣେ ପ୍ରେତ ହେଇ ରହୁ !