ସ୍ମୃତି ସୁନ୍ଦରୀ

ସକାଳୁ ସକାଳୁ ତୁମ ମୁହଁ ଚାହିଁ

ଅନୁକୂଳେ ଯେବେ ଯାଏ ।

ଫଗୁଣ ନ ଥାଇ ମଧୁର ମଳୟ

ମୋ' ମନକୁ ଛୁଇଁଯାଏ ।

ସତେଜ ସୁନ୍ଦର ଫୁଲପାଖୁଡ଼ାରେ

ତୁମରି ସୁରଭି ଖୋଜେ ।

ଖୋଜିବାକୁ ମୋତେ ଜମା ପଡେନାହିଁ

ତୁମ ଚାହାଣିରେ ହଜେ ।

ବ୍ରାହ୍ମମୁହୂର୍ତ୍ତର ବର୍ଣ୍ଣାଢ୍ୟ ବେଳାରେ

ତୁମ ନାମ ଯେବେ କଳ୍ପେ ।

ଲକ୍ଷେ କଳ୍ପଦ୍ରୁମ ଆଙ୍କି ହୋଇଯା'ନ୍ତି

ଅଭାବନୀୟ ସଂକଳ୍ପେ ।

ଋତୁରେ ଋତୁରେ ତୁମ ପାଇଁ ଯେବେ

ଖୋଜେ ପ୍ରୀତିର ପାଖୁଡା ।

ତୁମରି ଓଠର ନିରିମଳ ହସେ

ଭଙ୍ଗାମନ ହୁଏ ଗଢ଼ା ।

ବହଳ ବହଳ ବତାସରେ ଯେବେ

ମୋ' ଘର ଅଗଣା ଥରେ ।

ତୁମରି ହାତର ନରମ ପରଶେ

ବଉଳର ବାସ୍ନା ଝରେ ।

ବୈଶାଖରେ ଯେବେ ଦାରୁଣ ନିଦାଘ

ହା-ହୁତାଶ କରି ମାରେ ।

ମନ-ଆଇନାରେ ତୁମ ମୁହଁ ଭାସେ

ହଜେ ତୁମ କଳ୍ପନାରେ ।

କହି କି ପାରିବ କେଉଁ ଉପାଦାନେ

ତୁମରି ଏ ମନ ଗଢ଼ା ।

ସୂକ୍ଷ୍ମ ସୂକ୍ଷ୍ମ ତା'ର ନିରିମାଖି ତନ୍ତୁ

ସତେ କି ସଦା ସଜଡ଼ା  ।

ତୁମରି ଆଖିର ବିନ୍ଦୁଏ ଲୁହର

ମୂଲ୍ୟ ଏ ସଂସାରେ ନାହିଁ ।

ନିଷ୍ଠୁର ଦୁନିଆ ବୁଝି କି ପାରିବ

ତା' ପାଖେ ସେ ମନ କାହିଁ ।

କେତେବେଳେ ତୁମେ ସାଧବବୋହୂ ତ

କେବେ ମୋ' କାବ୍ୟମାନସୀ

କେବେ ପୁଣି ତୁମେ ଜହ୍ନ ଜୋଛନାର

ପୁଣ୍ୟତୋୟା ,ପୂର୍ଣ୍ଣମାସୀ ।

ଭସାବଉଦକୁ ଖସେଇ ଆଣି ମୁଁ

ତୁମରି ହାତରେ ଦେବି

ତୁମ ସପନରେ ତୁମକୁ ସଜାଇ

ସ୍ମୃତିସୁନ୍ଦରୀ କରିବି   ।

ଏଇମିତି ତୁମେ ହସି ଚାଲିଥିବ

ମୁଁ ତୁମକୁ ଦେଖୁଥିବି

ସ୍ମୃତିସୁନ୍ଦରୀ ଗୋ ତୁମରି ସ୍ମୃତିରେ

ତୁମକୁ ହିଁ ଆଙ୍କୁଥିବି ।