ସ୍ମୃତି ଫୁଲ

ସ୍ମୃତିର ଫୁଲ ଟା ଫୁଟିଥିଲା ଆଜି

ଏ ହୃଦୟ ଅଗଣାରେ,

କେତେ ହସ ଲୁହ ଭରି ଆଣିଥିଲା

ସେ ତା ପାଖୁଡ଼ା ଭିତରେ ।

ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ପାଖୁଡ଼ା ଖୋଲିଲା

ହସୁଥିଲା କାନ୍ଦୁଥିଲା,

ପିଲା ବେଳର ଅଭୁଲା ଅତୀତକୁ

ସାଥେ ନେଇ ଆସିଥିଲା ।

ମାଟି ସିଲଟ ମାଟି ଖଡ଼ିର ଗାର

ସାଥେ ଚିରା ରଫ୍ ଖାତା,

ବର୍ଷାରେ ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ ପଛରେ ଟିପି ଟିପି

ପାଣି କାଦୁଅର ଛିଟା ।

ସେ ଝିପି ଝିପି ବର୍ଷାରେ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡରେ

କାଗଜର ଡଙ୍ଗା ଭସା,

ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଦେହରେ ଧୁଳି ଧୂସରରେ

ଖେଳ କାଦୁର ସେ କଥା ।

ଧୁମ୍ ଖରାବେଳେ ପାହାଡ଼ ଉପରେ

ଆମ୍ବ ଖାଇବାର ମଜା,

ବୋଉର ଆଦର ଭାଇ ଠାରୁ ମାଡ

ବାପାଙ୍କ ହାତରୁ ସଜା ।

ଏମିତି କେତେ ସେ ପାଖୁଡ଼ା ଖୋଲିଲା

ସବୁ ବିଞ୍ଚି ଦେଇ ଗଲା,

ପିଲା ଦିନର ସେ ଅତୀତ କୁ ଦେଖି

ମନ ହସିଲା କାନ୍ଦିଲା ।

କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ସ୍ମୃତିର ଫୁଲ 

ଏ ହୃଦୟେ ଫୁଟିଥିଲା,

କେଜାଣି କାହିଁକି ଧିରେ ଧିରେ ପୁଣି

ଝାଉଁଳି ବାକୁ ଲାଗିଲା ।

ସୁଖ ଦେଇ ଗଲା ଦୁଃଖ ଦେଇ ଗଲା

ପାଖୁଡ଼ା ଭିତରୁ ଖୋଲି,

ଝାଉଁଳିଲା ବେଳେ କିଛି କହିଗଲା

ମନ ଦୁଃଖ ହେଲା ଭାରି ।

ମାଳି ଟିଏ ସାଜି ତାକୁ ଦେଖୁଥିଲି

ହୃଦୟ ଝରକା ଖୋଲି,

ଝାଉଁଳା ସ୍ମୃତିକୁ ଆଉ କି ତୋଳିବି

ଝରକା ମୁଁ ବନ୍ଦ କଲି ।