ସ୍ମୃତି ପହିଲି ପ୍ରେମର

  

ତୁମ ପାଇଁ ସଦା ହୃଦୟେ ମୋହର

      ଅନୁରକ୍ତି ଝରି ଆସେ,

ଅନୁତପ୍ତ ପ୍ରାଣେ ଅଲିଭା ନିଆଁଟା

       କୁହୁଳି କୁହୁଳି ନାଶେ ।

ଏବେ ବି ଅନ୍ତରେ ତୁମ ସ୍ମୃତି ମୋତେ

       ବିଦଗ୍ଧ କରୁଛି ନିତି,

ପରକୀୟା ପରି ପ୍ରୀତି ଭରି ମନେ

      ତୁମକୁ ଯେ ଝୁରୁଅଛି ।

ଭୁଲ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲି

      ନପାଇ ସେଦିନ ରାସ୍ତା,

ତୁମେ ବି ଦୁର୍ବଳ ହୋଇ ପଡିଥିଲ

      ଦେବାପାଇଁ ମୋତେ ଆଶ୍ରା ।

ଝିଅଟିଏ ହୋଇ କେମିତି ଯେ କୁହ

      ଅବାଧ୍ୟ ମୁଁ ହୋଇଥାନ୍ତି,

କେଉଁ ଭରସାରେ ତୁମକୁ ବିଶ୍ୱାସେ

      ପ୍ରତୀକ୍ଷା ମୁଁ କରିଥାନ୍ତି ।

ତୁମ ନୀରବତା ଭାଙ୍ଗି ଦେଇଥିଲା

      ପ୍ରୀତିର ସଉଧ ମୋର,

ଅନିଚ୍ଛା ସତ୍ୱେ ବି ତୁମେ ହୋଇଗଲ

       ଜୀବନରେ ସାତପର ।

କୁଆଁରୀ ଦେହର ନରମ ମନରେ

       ତୁମେ ଥିଲ ଦିନେ ରାଜା,

ସପନର ତାଜ ଗଢିଥିଲି ମୁହିଁ

       ହେବାପାଇଁ ପତିବ୍ରତା ।

ସବୁ ଭାଙ୍ଗିଗଲା ଅଦିନ ଝଡ଼ରେ

       ଅଲଗା ଯେ ହୋଇଗଲେ,

ନିଷ୍ଠୁର ନିୟତି ଚାହିଁଲାନି ବୋଧେ

       ପରସ୍ପରେ ପର ହେଲେ ।

ଏବେ ବି ତୁମକୁ ଭୁଲିପାରି ନାହିଁ

       କେବେ ଯେ ହେବନି ଭୁଲି,

ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମର ସ୍ମୃତିକୁ କେହି ବି 

       ହୃଦୟୁ ପାରେନା ଠେଲି ।

ଜୀବନ ଚାଲିଛି ଅଭିନୟ ପରି

       ସ୍ମୃତିକୁ ନିଜର କରି,

ବାସ୍ତବ ଜୀବନ ହାହା କାର କରେ

       ଅତୀତକୁ ଝୁରି ଝୁରି ।