ହୃଦୟର ଭାବନା, କି ଭୁଲ କଲି

ସାକ୍ଷୀ ଅଛନ୍ତି ଏହି ସବୁ ପବନ, ସୂର୍ଯ୍ୟ, 

ଚନ୍ଦ୍ର, ଗ୍ରହ ଓ ତାରା 

କିପରି ତୁମେ ମୋହର ହୃଦୟକନ୍ଦରେ 

ଧସେଇ ପଶିଲ ପରା ।

ସେହି ତୁମର ମଧୁର ଆଳାପରେ କଲ 

ମୋତେ ଅସହାୟ 

ମନେ ଆଙ୍କି ଦେଲ ସପନ ଯାହା ମନ 

ରହିଲାନି ହୋଇ ଥୟ ।

ଆହେ ମୋ ମନ କଳ୍ପନାର ଅମ୍ବୃତ ପ୍ରୀତି 

ରୂପମୟୀ ଚାରୁଶୀଳା

ଭାଙ୍ଗିଲ ମୋ ନିରବତା ଗାଇ ତୁମ ଗୁଣୁ 

ଗୁଣୁ ଗୀତମାଳା  ।

ଜହ୍ନର ସ୍ନିଗ୍ଧ ଜ୍ୟୋସ୍ନାରେ ରଙ୍ଗ ଦେଇଥିଲ 

ମୋତେ ଲାଜେଇ ଲାଜେଇ

ସ୍ମୃତିରେ ଅଛି ସେ ଗୋପନ ମିଠା ରଙ୍ଗର 

ଫଗୁଣରେ ଦେଲ ଭିଜେଇ ।

ନଈ ନାଳ ବଣ ବିଲ ତୋଟା ମାଳେ କେତେ

ଯେ ବୁଲିଛେ କିପରି ଗଲ ଭୁଲି

ଅମାପ ଆବେଗେ କଳ୍ପନାରେ ହୁଏ ପ୍ରାଣବନ୍ତ,

କୁହ ତୁମ କଥା ଭାବି କି ଦୋଷ ମୁଁ କଲି ।

ହୃଦୟ ତ ମୋର ତୁମ ଠାରେ, ମନେ ଆଶେ 

ସେହି ହଜିଲା ସପନ

ତୁମର ସ୍ମୃତି, ବିରହ ବେଦନା ଆସେ, ଅଶ୍ରୁ ପଡେ 

ଝରି, ଭୁଲ କଲି କଅଣ ।

ମନରୁ ଲିଭୁନି ପ୍ରିୟା ପ୍ରୀତି ଭରା ସେଇ ମଧୁ 

ଜୋଛନାର ରାତି 

ଭୁଲ କେଉଁଠି, ଖୋଜୁଛି ଏ ମନ, ଭରିଥିଲ 

ଡୋରି, ଏହି କୋହ ଭରା ଛାତି ।

  

ନିଆଁ ଲଗାଇଲ ରକ୍ତରେ ମୋର, ହୃଦୟେ

ସ୍ପନ୍ଦନ ଉଠିଲା ଭରି 

ଅକୁହା ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭରିଛି ହୃଦୟେ, ସମ୍ପର୍କର 

ଗୁଢ ତତ୍ତ୍ୱକୁ ଗଲ ଭୁଲି ।