ସ୍ମୃତି ପାଖୁଡା

ଉପଦେଶ ପ୍ରବଣତା ମାଆଙ୍କ ଅଭ୍ୟାସ ।

ଆକଟି ଅଲିଅଳୀ କନ୍ୟା ରତ୍ନଟିକୁ 

କହୁଥିଲେ ମା-

ଝିଅ ମୋର କେଡ଼େ ବ୍ୟସ୍ତ !

ମନ ଦେଇ ପଢୁଅଛି ପାଠ,

ସୁନାନାକୀ ମାଆ ମୋର

ଶୁଣିବୁ ତ କହିବି ବିହିତ ।

ପଢ଼ିଗଲେ ବେଶୀ ପାଠ

ଜାଣିବୁ ବହୁତ କଥା,କିନ୍ତୁ

ଖାଲି ପାଠେ ପୂରେ ନାହିଁ ପେଟ

ବାଣ୍ଟି ଶିଖ ମୋ ସହ ଦୁଃଖ;

ରନ୍ଧାବଢ଼ା ମଧ୍ୟ ଏକ ଆବଶ୍ୟକ କଳା, 

ଆୟତ୍ତ ତା ସହଜ ଅବଶ୍ୟ।

ଶିଖିନେ ମା କେମିତି ବାଛିବୁ, 

ଧୋଇଧାଇ ଯତନେ କାଟିବୁ

ହାଣ୍ଡି ତକ ଭାତକୁ ନ ଚିପି 

ଗୋଟିକୁ ପରଖି ନେଇ ଗରମକୁ

 ପ୍ରତିରୋଧି ପେଜ ନିଗାଡିବୁ ।

ରାନ୍ଧିବାଢି ନିଜେ

ଖାଇ ପରସିବା ଅଟେ ପାକକଳା, 

ସ୍ୱୟଂସିଦ୍ଧା ଯେଣୁ ନାରୀ 

ଅଟେ ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ।

ସୁନାନାକୀ ଝିଅଟିଏ ହୋଇଥାଏ

ସୋହାଗିନୀ ବୋହୁ,

ଶକ୍ତିମୟୀ ନାରୀ ଯୋଗୁଁ ପରିବାରେ

 ବଢେ ଶ୍ରଦ୍ଧାସ୍ନେହ,

 ଆହ୍ଲାଦିନୀ ନାରାୟଣୀ ନାରୀ 

 ଆନନ୍ଦର ଅଫୁରନ୍ତ ଉତ୍ସ ସିଏ 

ପୂଜ୍ୟା ଏଣୁ ଅତୂଲ୍ୟା ଓ ଅନନ୍ୟା ।

ମାଆ କଥା ଅନୁଭବ ସିଦ୍ଧ ଓ ବାସ୍ତବ

ଅଜ୍ଞ ନୁହେଁ ମାଆ,

ନୁହେଁ ମିଥ୍ୟା ଅର୍ଥବଳ

ଗୁଣ ପଣ ଆଚାର ବିଚାର ବୋଧେ 

ଚିହ୍ନେ ଖାଣ୍ଟି ସୁନା ।

ପାଣି ନୁହେଁ ମାଆ କଥା ପଥରରେ ଗାର,

ମୋ ଜୀବନେ ସେ କଷଟୀ

ଆଶିଷେ ତା ଭବିଷ୍ୟ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ,

ଆସୁ ଯେତେ ଝଡ଼ ଝଞ୍ଜା

 ଦେଉଛି କଥା ଗୋ ମାଆ

ଚିନ୍ତା କର ଦୂର

ରନ୍ଧାବଢ଼ା ଶିଖିବି ଏଥର ।