ସମ୍ପର୍କ

ବନ୍ଧନ ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ,

ଯଦି ସିଏ, ତୁମର ସେ ମିଠା ମିଠା

ପ୍ରଣୟର ବନ୍ଧନ ହୁଏ ।

ବନ୍ଧନ ଏଇ କେମିତି ବନ୍ଧନ ସତେ,

ନା’ କିଛି ଡୋରି ନା କିଛି ଗଣ୍ଠି,

ହେଲେ କେତେ ମଝଭୂତ ଫାଶ !

ସହଜରେ ଖୋଲି ହୁଏ ନାହିଁ,

ଛିଣ୍ଡେଇ ଦେବାକୁ କେବେ,

ହୁଏନା ସାହସ ।

କିଏ ବା କାହିଁକି ଚାହିଁବ,

କଲିଜାକୁ ଜାଳି ଦେବା ପାଇଁ ?

ଶରୀର ତ ନିର୍ଲଜ ସତେ,

ସବୁ କିଛି ସହି ଯିବ,

ନିର୍ମୋହୀ ସାଧୁଟିଏ ପରି ।

ହେଲେ, ହୃଦୟ ତ ଫାଟି ଯିବ,

ଶହସ୍ର ଟୁକୁଡା ହୋଇ,

ଏଣେ ତେଣେ ଛିଟିକି ପଡିବ

ସୁତା ଛିଣ୍ଡା ମୁକ୍ତାର ଦାନା

ଗୋଟି ଗୋଟି କରି,

ବିଛାଡି ପଡିବ ଅବା

ଅସହାୟ କରକାର ସରି ।

ଏଇ ବନ୍ଧନ, କେତେ ଯେ କୋମଳ,

ସରମୀ ଲତାଟିଏ ସତେ,

ଗୁଡେଇ ତୁଡେଇ ହୁଏ,

ପ୍ରିୟ ଅଙ୍ଗ ସଙ୍ଗ ପାଇଁ,

ସତେ ଅବା ଲୋଡୁ ଥାଏ,

ଦରଦୀ ପ୍ରେମର ନରମ ହୃଦୟଟିଏ ।

ବନ୍ଧନ ଏ ପାରଦର୍ଶୀ କାଚଘର,

କଠିନ ବହୁତ, ହେଲେ

ଭାଙ୍ଗି ରୁଜି ଟୁକୁଡା ଟୁକୁଡା ହୁଏ,

ସହି ପାରେ ନାହିଁ

ସନ୍ଦେହର ଟିକିଏ ଆଘାତ

କେବେ ଯଦି ଲାଗି ଯାଏ ।

ସମ୍ପର୍କର ଏ ବନ୍ଧନ,

ମନୋରମ ଜତୁଗୃହ ଟିଏ,

ଘଡିକରେ ଧୁଉ ଧୁଉ ଜଳି ଯାଏ,

ଅହଂକାର/ଭୂଲ ବୁଝାମଣାର

ଦିଆସିଲି କାଠି ସଙ୍ଘର୍ଷରେ ।

ସମ୍ପର୍କର ବନ୍ଧନ ସବୁ

ଯେତିକି ମଜଭୂତ ଲାଗେ,

ସେତିକି ସହଜ ଭଙ୍ଗୁର,

ଛିଣ୍ଡି ଗଲେ ସୁତା ଖିଅ

ଯୋଡେ ନାହିଁ ଆଉ କେବେ

ଏତେ ସହଜରେ ।

ବନ୍ଧନ ଏ ଅମୂଲ୍ୟ ଜଗତେ,

ମୋଲ ତୋଲ ଖାଇ ଯାଏ,

ଅସଲ ଲାଭାଂଶ ପ୍ରେମରେ ।

ସମ୍ପର୍କକୁ ସାଇତି ରଖ,

ନିଜ ଛାତିରେ ଲଗାଇ,

ନିଜ ହୃଦୟରେ,

ଅମୂଲ୍ୟ, ମହାର୍ହ୍ୟ ସମ୍ପଦ

ସିଏ ଏଇ ମଣିଷ ଜୀବନରେ ।