ଭଡାଘର

ଭଡାଘର ମୋର ଦଦରା ହେଲାଣି

ମରାମତି ହେଉନାହିଁ,

ପୁରୁଣା ଘରକୁ ଛାଡିଯିବା ପାଇଁ 

କିଛି ପାପ ଆଉ ପୂଣ୍ଯ ଗଣ୍ଠୁଲିରେ

ଗଣ୍ଠି ବାନ୍ଧି ସାରିଲିଣି,

ହେଲେ, ଛାଡିଯିବା ପାଇଁ, ଭଡାଘରକୁ ମୋ

ମନ ମୋର ମାନୁ ନାହିଁ ।

ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ, ପାଖ ପଡିଶା ମୋ 

ଚଉଦିଗେ ଘେରି ବସିଛନ୍ତି

ନଛାଡି ଯିବାକୁ ଜିଦ୍ କରୁଛନ୍ତି

ଭଙ୍ଗାଘର ମୋର ସଜାଡି ଦେବାକୁ

କେତେ ଯେ ଜତନ କରନ୍ତି ।

ନୁଆଘରଟିଏ ହୋଇନି ଯୋଗାଡ

ପୁରୁଣା କେମିତି ଛାଡିବି,

ଜଣା ନାହିଁ ମୋତେ ପୁରୁଣା ଛାଡିଲେ

କେଉଁ ଅଜଣା ରାଇଜେ ଯିବି ।

ଭୂଲି ହୁଏନାହିଁ ଏଇ ଘରଟିରେ

କେତେ ହସ ଲୁହ ଦେଖିଛି,

କେତେ ଯେ ବସନ୍ତ ପ୍ରଣୟର ରୁତୁ

ଏଇ ଘରେ ମୋର ଭୋଗିଛି ।

ମାୟା ସମୁଦ୍ରରେ ଦାରା ସୁତ ମେଳେ

କଟିଗଲା କାଳ କେତେ,

କାଳର ଗତିକୁ ଭୁଲିଗଲି ହେଳେ

ଭଡାଘରକୁ ମୋ ନିଜର ମଣିଲି

ମାଲିକାନାସତ୍ତ୍ବ ମିଳିଛି ସତେ ।

କେତେ ସାଙ୍ଗସାଥୀ କେତେ ହେଲେ ମିତ

କେତେଯେ ସଙ୍ଗାତ ଅନେକ ହିଂସୁକ,

ବଇରୀ ବି କିଛି ଅଳପ ନଥିଲେ,

ନିନ୍ଦୁକଙ୍କର ହିସାବ ମିଳେନି

ଆଉ ଥିଲେ କିଛି ପ୍ରଶଂସକ ।

ଘର ମାଲିକର ପିଆଦା ଆସିଛି

ଘର ଛାଡିବାକୁ ତାଗିଦା କରୁଛି

ଧରିନେବା ପାଇଁ ମାଲିକ ପାଖକୁ

ଯିଦ୍ ଧରି ସିଏ ବସିଛି,

ନୁଆ ଘରଟିଏ ଦେବ ବୋଲି କହି

କେତେଯେ ଫନ୍ଦିରେ କହୁଛି ।

ପୁରୁଣାକୁ ଛାଡି ଯିବି ନୁଆଘରେ

ସରିଲା ଏ ଘର ଖେଳ

ନୁଆ ପୁରୁଣାର ଅଦଳ ବଦଳେ 

ଚାଲିଛି ସଂସାର ଖେଳ ।