ସକଳେ ମୋ' ପ୍ରିୟ ମିତ୍ର

କାହା ଆଖିରେ ମୁଁ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ଭାଜନ

   କା' ପାଇଁ ଈର୍ଷାର ପାତ୍ର ,

ଚରିତ୍ର ସଂହାର  କରିବି କାହାର

   ସକଳେ ମୋ' ପ୍ରିୟ ମିତ୍ର ! 

କିଛିଟା ଚରିତ୍ର   ଲାଗନ୍ତି ବିଚିତ୍ର

   ଅଦ୍ଭୁତ ତାଙ୍କ ବେଭାର ,

ମଧୁର ମଧୁର    ବଚନ ବଖାଣି

    କରି ନିଅନ୍ତି ନିଜର ।

କାର୍ଯ୍ୟଘେନା ପ୍ରୀତି ପସରା ମେଲାଇ

     ସମୂଳେ ଲୁଟି ନିଅନ୍ତି ,

କହିବାକୁ କୁଣ୍ଠା ,  କାର୍ଯ୍ୟସିଦ୍ଧି ପରେ

  ତଡିତ୍ ବେଗେ ଦୂରେ ଯା'ନ୍ତି ।

ପଢିଥିଲି ଶାସ୍ତ୍ରେ   ଉଚ୍ଚପ୍ରୀତି ସ୍ୱୟଂ

    ସଦାଚାରିଣୀ ସୁନ୍ଦରୀ ,

ଶଠତା ନଥାଏ  ନୀଚ ନୁହେଁ ସିଏ

    ମିତ୍ର ପାଇଁ ପାରେ ମରି ।

ଯୋଜନ ଯୋଜନ ଦୂରରେ ଥାଇ ବି

    ଆତ୍ମୀୟତା ଲିଭେ ନାହିଁ ,

ବରଂ ହସି ହସି   ହସ ବାଣ୍ଟୁଥାଏ

    ବନ୍ଧୁତାର ବଶ ହୋଇ ।

ଶ୍ରଦ୍ଧା ,ତୁମେ କେତେ ସରଳ,ଉଦାର

     ସୁନ୍ଦର ମାନସିକତା ,

ତୁମରି ସୁନ୍ଦର     ମାନସିକତାରୁ

    ଝରୁଥାଏ ଆତ୍ମୀୟତା !

କ୍ଷଣିକ ଈର୍ଷାର   କ୍ଷୁବ୍ଧ ଦଂଶନରେ

    ସତ୍ୟ ହୁଏ ଭୁଲୁଣ୍ଠିତ ,

ଲୁଣ୍ଠିତ ହେଲେ ବି କ୍ଷମା ଆଚରଣେ

   ଈର୍ଷାକୁ କରେ ଲଜ୍ଜିତ ।

କିଞ୍ଚିତ ଶ୍ରଦ୍ଧାକୁ  ପାଥେୟ କରି ମୁଁ

    ପଥ ଅତିକ୍ରମି ଯିବି ,

ସେଇ ପଥଧାରେ କ୍ଷମାର ବୀଜକୁ

    ବୁଣି ବୁଣି ଚାଲିଥିବି ।

ସ୍ୱାର୍ଥୀ,ଅହଙ୍କାରୀ   ପରଶ୍ରୀକାତର

    ଲୋକଙ୍କୁ କୋଟି ଜୁହାର ;

ଶ୍ରଦ୍ଧା ମୋ' ସମ୍ପତ୍ତି ସେଇ ସମ୍ପତ୍ତିରେ

    ସର୍ବେ ହେବେ ଆପଣାର ।

ଆପଣାପଣରେ    ମାନବପଣର

    ମଧୁରତା ଲେପିଦେଇ ,

ହଜିଯିବି ଦିନେ   ଦୂର ଦିଗ୍ବଳୟେ

   ଶ୍ରଦ୍ଧାର ଭାଜନ ହୋଇ !